In het rijk der politiek, waar intriges en schaduwspel de boventoon voeren, vinden we de opmerkelijke saga van Bronto Somohardjo : de man die zichzelf graag presenteert als een onverwoestbare opoffering van integriteit, maar waarvan zijn (aangeslagen) achterban toch anders getuigt.
Bij zijn vrijwillige functie ter beschikking stelling — een term zo prachtig eufemistisch dat het bijna een tapdans doet lijken — probeerde hij een heroïsche aureool van zelfopoffering te ontvouwen.
Helaas voor Bronto zweeft zijn halo meer als een kromgetrokken frisbee.
De politieke schakers gaven Bronto een ‘soft landing’. Het was kiezen of delen: neem de elegante uitgang of rol eruit met een plof die op zijn wrange CV zou achterblijven als een smet van ontslag. Dit soort elegante uittredes heeft hij trouwens van geen vreemde; Pa Paul Somohardjo heeft dat spelletje eerder gespeeld.
Waarom moest Bronto eigenlijk het toneel verlaten? Was het vanwege mogelijke corruptieve escapades die nog naar waarheid roeien?
Welnee, het lijkt meer te maken te hebben met zijn charmante karakter en wervelende dreigementen aan politieke partner ABOP.
Ach, een beetje vuurwerk moet kunnen, nietwaar?
Nu rest nog de vraag of ABOP, in woede ontvlamd, en PL tot persona non grata van de coalitie verklaart.
Mocht dit gebeuren, dan kan het politieke landschap zich schrap zetten voor een hermetisch afgesloten loopgravenoorlog. Dan wordt ‘soft’ vervangen door ‘gefuseerd’ in hun woordenboek, en is de politieke pret voor de resterende regeerperiode voorbij.
Dus, pak uw popcorn, want dit wordt ongetwijfeld het politieke cabaretjaar!
