Mevrouw Madjerin Petrusie is een gepassioneerde psycho-sociaal werkster die al jaren onvermoeibaar werkt voor dak- en thuislozen in Suriname. Haar toewijding aan deze kwetsbare groep is ongeëvenaard, maar recentelijk werd ze geconfronteerd met misleidende informatie. Ze gaf een uitgebreid interview aan Dagblad Suriname, want het moet goed begrepen worden.
Sinds 20 november 2022 verleent ze geen diensten meer in Wanica aan de doelgroep van dak- en thuislozen. Dit volgde na een periode van inzet, waarin ze samen met de doelgroep en onder leiding van districtscommissaris Ricardo Bhola, probeerde structuur en orde te brengen in het leven van dak- en thuislozen. Ondanks haar inzet en het belang van deze rol werd ze plotseling verwijderd uit de commissie die door de president was ingesteld, wat leidde tot onrust en verdere problemen voor de mensen die ze probeerde te helpen.
In haar communicatie benadrukt ze dat ze gedwongen werd haar werk in Wanica te verlaten. Op 14 december 2022 ontving ze het bericht van de districtscommissaris dat haar diensten niet langer nodig waren, wat resulteerde in dat ze verwijderd werd uit de commissie en dat was een verlies van stabiliteit voor de dak- en thuislozen.
Toch heeft mevrouw Petrusie haar passie voor het ondersteunen van deze kwetsbare groep niet opgegeven. Na haar vertrek heeft ze de Stichting Samaria Tour opgericht, met als doel om de dak- en thuislozen in Suriname te blijven helpen. “Ik blijf me inzetten voor hun welzijn door hen te voorzien van voedsel, kleding en een luisterend oor. Ondanks de uitdagingen waarmee ik word geconfronteerd, blijft ik hoopvol en vastberaden om samen met de doelgroep hun situatie te verbeteren.”
Ze roept op tot samenwerking met transparante en eerlijke instanties die ook het welzijn van de dak- en thuislozen hoog in het vaandel hebben staan. Ze pleit voor meer vormen van hulp dan alleen zondagse diensten, maar benadrukt dat er meer nodig is, inclusief goede huisvesting voor de daklozen.
Haar boodschap is duidelijk: “De situatie van dak- en thuislozen is urgent en een gezamenlijke inspanning is noodzakelijk om hen te helpen. Ik blijf vechten voor hun rechten en welzijn, ook al is de weg soms moeilijk en vol obstakels. Ik vraag de samenleving om samen te werken aan een betere toekomst voor een van de meest kwetsbare groepen in Suriname.”
CS
