Het is een schrijnend beeld dat steeds vaker opduikt in de straten van verschillende buurten van Paramaribo: ex-militairen, helden van onder andere de binnenlandse oorlog, die nu worstelen met hun mentale gezondheid en verslaving. Deze mannen, die ooit hun leven riskeerden voor de veiligheid en stabiliteit van Suriname, worden nu door de regering genegeerd en aan hun lot overgelaten.
Het verhaal van één van hen, een veteraan die door zijn buurtbewoners nog steeds met respect wordt herinnerd, maakt duidelijk hoe diep het probleem zit.
De man heeft geen toegang tot mentale hulp. De trauma’s van de oorlog en de moeilijke jaren na zijn diensttijd hebben hun tol geëist. Zijn dagen brengt hij nu door met het vragen om kleine bijdragen – soms een flesje soft, soms wat zakgeld. Hij is een bekend gezicht in de buurt, maar waar vroeger trots en kracht zichtbaar waren, is er nu alleen nog maar een schaduw van de man die hij ooit was.
De ex-militairen lijken vergeten door de overheid en de samenleving. Terwijl hun bijdragen aan de natie onmiskenbaar zijn, krijgen zij amper steun. Velen van hen hebben te maken met verslavingsproblemen, zoals alcohol en drugs, en de weg naar herstel lijkt voor hen onbereikbaar. Er is tot op heden geen gestructureerd opvang- en begeleidingstraject in het leven geroepen, wat de situatie nog nijpender maakt.
“Het gebrek aan zorg voor deze groep is pijnlijk. Terwijl veel landen speciale programma’s hebben voor hun oud-soldaten, van psychologische begeleiding tot verslavingszorg, ontbreekt een dergelijke infrastructuur in Suriname volledig. De familieleden van deze oud-strijders staan vaak alleen in hun strijd om hun geliefden te helpen, zonder enige steun van instanties of de overheid”, vertelt een buurtbewoner aan de redactie van Dagblad Suriname..
De roep om hulp is luid en duidelijk: de overheid moet actie ondernemen om een rehabilitatieprogramma op te zetten voor deze vergeten helden. Er is behoefte aan gespecialiseerde zorg, opvanghuizen, en begeleiders die ervaring hebben met het helpen van mensen met oorlogstrauma’s. Het is niet alleen een morele plicht, maar ook een teken van respect voor degenen die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid van anderen.
“Het is tijd dat Suriname op staat voor zijn ex-militairen en hen de steun biedt die ze verdienen – voor een waardige toekomst, niet alleen voor hen, maar voor ons allemaal”, zegt de buurtbewoner afsluitend in het gesprek.
