Het Vissercollectief verwacht dat er concrete oplossingen gevonden zullen kunnen worden tijdens het gesprek waarvoor het morgenmiddag is uitgenodigd door president Santokhi.
Vorige week heeft het collectief tijdens een vreedzame protestloop een petitie aangeboden bij het Kabinet van de President en bij de griffie van de Nationale Assemblee. Daarin heeft ze dringende aandacht en oplossingen gevraagd voor enkele knellende problemen waar de kustvisserij al geruime tijd mee te kampen krijgt. De problemen zijn dusdanig, dat zij zeggen het niet langer vol te kunnen houden met hun visserijactiviteiten. De alsmaar dalende opkoopprijs van vis weegt niet langer op tegen de flink gestegen exploitatie en expeditiekosten van de visvangst. De kosten voor een visvaart naar zee belopen tegen de SRD 125.000 per keer, terwijl naar hun zeggen de verkoopopbrengsten van visvangt nu gemiddeld rond de SRd 75,000 liggen.
Volgens de visverwerkingsbedrijven aan wie de visvangst wordt verkocht, is de concurrentiepositie van Surinaamse vis en visproducten op de internationale markt erg verslechterd. Vis- en visproducten uit Guyana bijvoorbeeld zijn goedkoper. De verhoogde tarieven van stroom en water leiden tot verhoogde productiekosten van lokale visverwerkingsbedrijven. Die kunnen hun producten moeilijk kwijt op de internationale markt. Hun vriesfaciliteiten zitten daardoor vol. Er wordt daardoor ook minder opgekocht van de vissers.
Niet meer lonend
Het Visserscollectef vraag dringende aandacht voor de flink gestegen kosten van brandstof, smeermiddelen en andere inputs, vanwege ondermeer btw. Vissers hebben niet de mogelijkheid om teruggave van btw aan te vragen. De prijs van ijs is van USD 40 per ton gestegen naar USD 100. Het groot aantal verstrekte visverguningen speelt het Vissercollectief ook parten. Ondanks voornemens van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) om het aantal verstrekte vergunningen te saneren, merkt het Visserscollectief nog weinig daarvan.
Volgens Willem Mohamedhoesein, voorzitter van het Vissercollectief, speelt de grote aanwezigheid van illegale vissers in Surinaamse wateren op dit moment het grootste probleem. Behalve het veiligheidsaspect, maakt het de spoeling voor wat betreft de visvangst erg dun. Hierdoor moeten Surinaamse vissersvaartuigen langer op zee zijn om toch een redelijke vangst binnen te kunnen halen. Dit alles werkt kostenverhogend. Mohamedhoessein hoopt dat bij het gesprek met de president morgenmiddag voor dit probleem op korte termijn concrete oplossingen gevonden kan worden.
De visserijsector is qua exportwaarde van visserijproducten de grootste subsector binnen het agrarisch geheel. Voor de afgelopen jaren schommelt de exportwaarde rond de US$ 65 miljoen op jaarbasis. Haar bijdrage aan het BBP (Bruto Binnenlands Product) bedraagt 10% en zij biedt werkgelegenheid aan ruim 6.500 mensen. Indirect zouden geschat nog 2.000 mensen afhankelijk zijn van de sector, zoals de visopkopers, transportbedrijven, verpakkingsbedrijven en opslagbedrijven. De sector neemt naast de mijnbouw een belangrijke plaats in bij het genereren van deviezen voor het land.
Het grootste deel van de totale productie wordt geëxporteerd. De productie bestaat uit garnalen en vis. De bevolking visserij is verantwoordelijk voor 75 procent van de exporteren, terwijl 25% afkomstig is van de industrieel vloot. De lokale markt wordt voorzien van visproducten gevangen door de bevolking visserij.
