Steeds meer patiënten die afhankelijk zijn van dialyse, zien zich genoodzaakt om creatieve manieren te vinden om hun medische en bijkomende kosten te dekken. Een voorbeeld hiervan is het verhaal van een gepensioneerde ambtenaar, die na 35 dienstjaren noodgedwongen aan het werk is gegaan als taxichauffeur om de zorgkosten te kunnen blijven betalen.
De taxichauffeur in kwestie, die ervoor kiest anoniem te blijven, deelt in een openhartig gesprek met de redactie van Dagblad Suriname hoe hij zich ondanks zijn leeftijd genoodzaakt zag om zijn gezin financieel bij te staan.
“Na vijfendertig jaar werken voor de overheid, had ik nooit verwacht dat ik op mijn oude dag nog zou moeten werken. Maar de kosten van mijn dialyse en bijkomende medicijnen drukken zwaar op ons budget. Het pensioen is simpelweg niet toereikend om deze zorg te bekostigen”, aldus de voormalige ambtenaar.
De taximan kampt met ernstige nierproblemen en is aangewezen op regelmatige dialyses om te overleven. De kosten van deze behandelingen, in combinatie met de noodzakelijke medicijnen, stapelen zich al snel op. Ondanks dat sommige kosten worden vergoed door de zorgverzekering, blijven er nog aanzienlijke bedragen over die hij zelf moet ophoesten. “De zorgverzekering dekt niet alles, en wat overblijft is simpelweg te veel voor ons. Daarom ben ik nu taxichauffeur. Het is zwaar, maar ik moet wel.”
De taximan geeft aan dat hij hoopt dat er meer aandacht komt voor de hoge kosten die mensen met chronische ziekten, zoals nierfalen, maken. “Ik hoop dat de politiek hier eens goed naar kijkt. Mensen zoals ik willen gewoon waardig oud worden, zonder elke maand in de stress te zitten over geld.”
Autorijden vereist concentratie, alertheid en fysieke fitheid. Voor mensen met ernstige gezondheidsproblemen, zoals nierfalen die dialyse ondergaan, brengt het besturen van een voertuig extra risico’s met zich mee. De taxichauffeur geeft op de vraag van de redactie met betrekking tot zijn gezondheid aan, dat hij een vast patroon van activiteiten heeft, met inbegrip van de nodige rusttijd en tijd voor medicatie om zodoende niemands leven in gevaar te brengen.
