Suriname, gezegend met natuurlijke rijkdommen zoals bauxiet, goud, olie en vruchtbare landbouwgronden, worstelt paradoxaal genoeg met armoede. Ondanks deze overvloed aan bronnen, heeft de natie met een bevolking van 500 duizend inwoners geen welvarend leven kunnen leiden gedurende de afgelopen 49 jaar.
In een land met diverse culturen en religies, waar vreedzaam naast elkaar geleefd wordt, lijkt de enige constante de uitbuiting van zijn rijkdommen door buitenlandse mogendheden, gesteund door eigen corrupte leiders.
Deze “puppet” leiders, als marionetten aan de touwtjes van externe belangen, hebben Suriname’s schatten voor een habbekrats verkocht. Hun extreme corruptie heeft gezorgd voor de verkoop van de nationale rijkdom, waarbij de buit is verdwenen naar verre buitenlandse banken, waar hun families baden in luxe terwijl de gewone Surinamer worstelt met de dagelijkse behoeften. De uitbuiters zijn zonder twijfel de buitenlandse bedrijven, maar de wortel van deze uitbuiting ligt bij de eigen leiders.
Deze corrupte kopstukken hebben het volk dom gehouden, wat duidelijk zichtbaar is in het niveau van onderwijs en scholing. Het gebrek aan intellectuele discussie en debat maakt het onmogelijk voor burgers om het corrupte systeem aan de kaak te stellen. De controle op de marionettenleiders is daarmee volledig afwezig, waardoor ze ongestoord hun eigen belangen kunnen dienen.
Tegenwoordig probeert een coalitiepartij de maatschappelijke scheefgroei recht te trekken, maar haar inspanningen worden door de tegenpartijen net zo snel weer tenietgedaan. Het is een trieste choreografie van politieke puppetry, waarin de hoop op echte verandering vervliegt.
Suriname verdient leiders die het welzijn van de natie en haar inwoners vooropstellen, die hun integriteit bewaren en die de natuurlijke rijkdommen ten goede laten komen aan elke Surinamer.
De tijd dringt voor Suriname om de puppetspelers te ontmaskeren en de touwtjes zelf in handen te nemen. Alleen dan kan het land werkelijk profiteren van zijn ongekende potentieel en een koers naar welvaart inzetten die zijn bewoners al decennia lang hopen te zien.
