De huidige situatie in het onderwijs is zorgwekkend. Leerkrachten voelen zich steeds meer in de knel door de aanhoudende problemen die het onderwijsveld teisteren. Zo geven veel onderwijzers aan dat ze, ondanks hun liefde voor het vak, steeds vaker overwegen om andere loopbaanmogelijkheden te zoeken. Dit komt door de stapeling van uitdagingen die het lesgeven steeds moeilijker maken.
Een van de grote knelpunten is het gebrek aan samenhang tussen de lesmethodieken. Doordat lesmethodes niet op elkaar afgestemd zijn, moeten leerkrachten veel tijd en energie steken in het zelf samenstellen van leerstof. Dit leidt niet alleen tot extra werkdruk, maar zorgt er ook voor dat de kwaliteit van het onderwijs onder druk komt te staan. “We moeten constant puzzelen om de lesstof begrijpelijk over te brengen”, aldus Y. A. een leerkracht op een basisschool.
Naast de methodologische uitdagingen speelt de voortschrijdende technologische innovatie een belangrijke rol. De snelle opkomst van nieuwe technologieën vraagt om aanpassingen in de lesprogramma’s, maar veel scholen en leerkrachten voelen zich daar niet voldoende in ondersteund.
Ondanks de dringende roep om verandering lijkt het vanuit beleidsmakers zijde te stagneren. Veel leerkrachten uiten frustratie over het gebrek aan inspraak vanuit het beroepenveld.
“De minister geeft ons geen ruimte om mee te denken over de toekomst van ons onderwijs”, zegt Y.A. teleurgesteld aan de redactie van Dagblad Suriname.
Het resultaat is dat leerkrachten zich ongemakkelijk voelen in hun werkomgeving. De roep om betere ondersteuning, zowel op beleidsniveau als in de klas, klinkt steeds luider. Als er niet snel ingegrepen wordt, dreigen nog meer leerkrachten het onderwijs te verlaten.
