Het deel van het Surinaams volk dat het Surinaams voetbal volgt en/of houdt van wat Surinaams behoort te zijn, zat donderdagavond weer voor de tv om een nieuwe verrichting van Natio te volgen. Het Surinaams team speelde in verband met een nieuwe Nations League cyclus tegen buurland Guyana in het westerbuurland. Uiteindelijk werd het een 1-3 overwinning voor Natio, maar overtuigend was het niet. Natio was niet overtuigend en speelde niet met overtuiging. Er was totaal geen emotie af te lezen van de gezichten van de Surinaamse spelers, die allen een vreemde nationaliteit bezitten.
Er werd weer heel voorzichtig gespeeld, op Emanuel Pherai na. Die was de enige speler die risico’s nam en naar voren stootte. Suriname heeft toevallig van Guyana gewonnen. Natio heeft nauwelijks kansen gecreëerd, maar halve kansen vlogen in het doel. Na de doelpunten was van enige euforie of blijdschap niets af te lezen van onze spelers. Het leek alsof ze een fout of een zonde hadden begaan. Het heeft er veel van weg dat de Natio-spelers noodgedwongen een plicht vervullen.
We hebben de bondscoach eens ervan beschuldigd dat hij discrimineert op basis van nationaliteit. En dat is dan weer bevestigd. Suriname heeft al een profcompetitie waarvan de eerste editie al succesvol achter de rug is. Het is duidelijk dat het niveau van het Surinaams voetbal vooruit is gegaan. Robinhood is vorig jaar Caribisch kampioen geworden met een indrukwekkende tournee in de tweede en daarna de hoogste klasse van Caribische clubtoernooien. Er behoren meer Surinaamse spelers ingezet te worden in de wedstrijden van Suriname.
Wij zijn zelfs voorstander van een meerderheid van Surinaamse jongens die in de lokale competitie of in de Caribbean spelen. Deze groep kan met jongens met een Nederlandse nationaliteit worden aangevuld. Zo hebben we eens onder Dean Gorré resultaten geboekt. Surinaamse jongens staan heel anders in een wedstrijd. Het is bij hen duidelijk te zien dat ze voor hun land spelen. Met de huidige generatie spelers, met als logische hofleverancier Robinhood, zou Suriname met meer overtuiging winnen van Guyana.
Het is overal in de wereld zo dat het nationaal elftal een kweekvijver is waar de volgende generatie wordt klaargestoomd om het zelfstandige werk te doen. Nu zijn die tekenen er ook in Suriname, alleen wordt de basis gelegd niet in Suriname met Surinaamse spelers, maar in een ander land. Dat blijkt uit het aantal minuten dat Surinaamse spelers hebben gehad. Dat was 0,0. Het is onbekend in welke mate de bondscoach de Suriname Major League volgt. Hij behoort regelmatig op de Surinaamse tribunes aanwezig te zijn, maar de vraag rijst wel of hij in Suriname woont of elders.
Met enige opportunisme zijn we deze wedstrijd zonder kleerscheuren uitgekomen, maar met Martinique wordt het onder deze omstandigheden een zeer zware wedstrijd. Als we zo spelen krijgen we zeker doelpunten om onze oren. De wedstrijd van donderdag was qua tempo te vergelijken met een veteranenwedstrijd. Er is door commentatoren beweerd dat het weer Suriname parten speelde, omdat het warm zou zijn naar Europese maatstaven. Verder is ook beweerd dat de bespeelbaarheid van het speelveld ook te wensen overliet. Daar leek het ook op op de tv. Maar de ‘spirit’ binnen het Surinaamse team was precies zoals in de voorgaande mislukte series onder Stanley Menzo. De Nederlandse ex-international was in zijn carrière een doelman van o.a. Ajax. Daardoor heeft hij waarschijnlijk geen voetballende stijl die hij aan zijn spelers met overtuiging kan overdragen.
Wij hopen dat de Surinaamse groep in Natio, die nu op 5 bankzitters met 0 speelminuten staat, groter wordt. Menso moet erin slagen om van de twee culturen een geheel te maken. Hij kiest voor de weg van de minste weerstand en hij speelt met jongens met de Nederlandse cultuur. Hij durft de uitdaging niet aan om van een tweeledige groep een geheel te maken. Zo houdt hij als bondscoach een scheiding in Natio en discrimineert hij tegen de spelers die emotioneel en moreel de dragers moeten zijn van het team. Het resultaat is het laffe spel dat steeds wordt vertoond.
Suriname heeft onder het nieuwe beleid met jongens met dubbele paspoorten niet veel succes gehad. Dat was in het begin onder Gorré anders. Onder Aron Winter en Stanley Menzo is Natio ontdaan van emoties en gevoel. Het zijn afstandelijke coaches die een veilige afstand bewaren met alles wat Surinaams is. We hopen dat de SVB de zaak goed evalueert.
Inmiddels hebben we een coach die in vreemde grote stadions met veel vijandig publiek in verschillende landen resultaten heeft neergezet; dat is trainer Godeken van Robinhood. We hebben op dat gebied dus nu ook Surinamers die we kunnen inzetten. We moeten af van het systeem waarbij een groep vreemdelingen in een derdewereldland even op missie is om de zielige burgers aldaar een gunst te doen. We hebben een meer betrokken Natio nodig met jongens die huilen als ze een wedstrijd verliezen. Dat is er momenteel niet, waardoor we het Surinaams publiek moeten voorbereiden op de komende wedstrijden tegen vooral Martinique, Costa Rica en Guatemala.
