Het is een publiek geheim dat de Surinaamse visserijsector geplaagd wordt door corruptie. Het is niet onbekend dat een klein aantal oneerlijke figuren bij onze overheidsdiensten, MAS en LVV, allerlei vormen van bijstand verlenen aan illegaal opererende visrovers en vissmokkelaars zonder dat de autoriteiten daadwerkelijk een einde maken aan deze praktijken die bijzonder fataal zijn voor onze economie en het milieu.
Hierdoor ontloopt ons land miljoenen dollars die nu in de zakken van rijke visrovers in Guyana, en andere Caribische landen, maar ook in Suriname terechtkomen. Er is van verschillende kanten reeds meerdere malen op gewezen dat er 70 tot 80 vissersboten zijn die wel een Surinaamse visvergunning hebben, maar aan de Guyanese kant vast aanmeren, wat ten strengste verboden is. De meeste van deze boten komen uit Commewijne, Paramaribo en andere districten.
De veelal Guyanese, illegale exploitanten van deze boten betalen tussen de U$ 6000 en U$ 7000 aan de Surinaamse vergunninghouders van deze boten. De oorspronkelijke vergunninghouder van deze, meestal “twee- of drievoudige boten” waarop de VMS GPS-apparatuur is geïnstalleerd, bevindt zich altijd in Surinaamse wateren en houdt zich dus zogenaamd aan de regels, terwijl zijn “dubbel(s) op zee zich vrolijk bezighouden met hun visvangstpraktijken”.
Nu blijkt dat bepaalde dubieuze personen bij de inspectieafdelingen van LVV en MAS thans limietenm en normen overschrijden door mee te werken, danwel toe te staan dat boten die geregistreerd staanals opererend vanuit Commewijne, Paramaribo, Coronie of Saramacca maar in werkelijkheid in Guyana blijven aanmeren nadat ze hun gesmokkelde vis daarheen hebben gebracht zelfs in Nickerie worden geïnspecteerd, op zeer korte afstand dus van hun illegal aanmeerplaats. Dit terwijl conform de regels deze boten worden gekeurd in hun reguliere, legale aanleghaven in de districten waar ze zijn gevestigd.
Door deze verfoeilijke wijze van accomodatie worden vissmokkelaars en visrovers geholpen in het voortzetten van hun kwaadaardige en destructieve roofzuchtige praktijken tegen zo min mogelijke kosten.
De zo groots aangeprezen operatie Sparimakka blijkt ook minder effectief te zijn omdat ze niet continue maar sporadisch wordt uitgevoerd waarbij de visrovers vreemd genoeg bijna altijd op de hoogte schijnen te zijn wanneer ze zullen plaatsvinden. De enige manier om te voorkomen dat onze visgebieden worden beroofd is daarom door permanent een patrouilleschip nabij onze zeegrenzen te hebben.
Ondertussen klagen onze regeerders dagelijks over het zogenaamde gebrek aan geld om de problemen in onze gezondheidszorg, enz. op te lossen terwijl zij door, al dan niet bewuste laksheid, nalaten om de miljoenen dollars die broodnodig zijn voor land en volk daar te laten binnenkomen waar ze nodig zijn en niet in de zakken van visrovers en corrupte funktionarissen.
Ir Dharmvir K Mungra
Voorzitter “De Nieuwe Leeuw” (DNL)
