In ons kleine maar immer verrassende Suriname komt het wel vaker voor: politici die beweren een “goddelijke ingeving” te hebben gehad. Hoe komt het toch dat juist zij – en niet de resterende 7,999,999,999 mensen op deze aardbol – deze exclusieve belletjes van boven ontvangen?
Psychologe Lucinda vraagt zich hardop af: waarom is er bij zo’n ingeving nooit een getuige in de buurt om het moment vast te leggen?
“Het is ongelofelijk hoe politici plots ‘goddelijk geïnspireerd’ raken net wanneer er een verkiezing in zicht is”, zegt ze, terwijl ze haar ogen rolt. Sommigen beweren dat ze president moeten worden, anderen dat hun roeping ligt in de diepere krochten van de politiek. Maar wat hebben zij dat de rest van ons niet heeft? Is het werkelijk een ingeving van boven? Of is het gewoon een handige smoes om de massa te misleiden?
Misschien denken ze dat door God erbij te betrekken, ze geloofwaardiger overkomen. Want wie durft nu in twijfel te trekken wat de Almachtige hen opgedragen heeft? Bovendien, als je God aan je kant hebt, is het lastiger voor de sceptici om je integriteit in twijfel te trekken. Mensen zijn immers vaak bang dat ze door God gestraft zullen worden als ze zijn ‘boodschappers’ niet serieus nemen.
Gelukkig voor de atheïsten onder ons, kunnen zij deze goddelijke fratsen gerust terzijde schuiven zonder vrees voor bovennatuurlijke repercussies. Zij blijven vrij van de charme – of de oplichterij – van dergelijke goddelijke ingevingen. Ah, politiek in Suriname, het blijft altijd een vermakelijk schouwspel.
