Wie in Suriname kent dit mooie, opvallende vogeltje niet? Zijn opvallende roep ‘grietje bie’ is vaak het eerste vogelgeluid dat toeristen en anderen die Suriname bezoeken horen en daardoor is het ook vaak de eerste vogel die door ze wordt gezien. Zou het niet geweldig zijn wanneer de regering zou besluiten om de grietjebie (Nederlandse naam is grote kiskadie en de wetenschappelijke naam is Pitangus sulphuratus) officieel te verheffen en op een voetstuk plaatsen als dé nationale vogel van Suriname?
Vele landen hebben, officieel, een nationale vogel. Guyana heeft de hoatzin in Guyana en de rode ibis is op Trinidad de nationale vogel.. Antigua en Barbuda heeft de Amerikaanse fregatvogel als haar nationale vogel en de Bahama’s hebben de rode flamingo.
Er zijn ook nationale vogels die symbool staan voor diverse landen. De Afrikaanse zeearend is de nationale vogel van zeker drie Afrikaanse landen: Namibië, Zambia en Zimbabwe. De Andescondor is de nationale vogel van zowel Ecuador, Colombia als Chili. In Peru is de rode rotshaan (die overigens ook in Suriname leeft) gekozen als de nationale gevederde trots.
India heeft de zeer mooie blauwe pauw als haar nationale vogel en Nederland is trots op de weidevogel grutto als de nationale vogel.
Het zijn maar een paar voorbeelden.
Omdat de grietjebie absoluut de meest bekende vogel in Suriname is, zou hij zeker in aanmerking komen voor de titel nationale vogel van Suriname.
Voor de zeldzame enkeling die nog nooit van de grietjebie heeft gehoord: de vogel heeft een gele buik, een witte keel en veel bruin aan de bovenzijde. Hij heeft een witte band rond de kop, die bij zijn snavel begint. Zijn voedsel bestaat uit insecten en vruchten, maar ook vissen en kikkervisjes staan op het menu. De vogel zit daarvoor op een tak te wachten, totdat hij met een stootduik zijn prooi te grazen neemt.
Boekje ‘Grietjebie’
Er is zelfs een boekje verschenen over de grietjebie van Ismene Krishnadath met als titel ‘Grietjebie’. ‘Als moeder Grietjebie even niet oplet, pakt Sneki een ei uit haar nest. Dat doet verdriet, maar moeder Grietjebie moet verder met haar kuikentjes. Bonsje, Flonsje, Ponsje, Keke, Ritin, Watia, Aisa, Lina en Mina. Als ze kunnen vliegen, gaan ze allemaal hun eigen weg. Het nest is weer leeg, maar niet voor lang’, aldus een korte beschrijving over de inhoud van het 20 pagina’s tellende boekje.
Krishnadath laat met haar boekje op kinderlijk eenvoudige wijze zien wat het betekent om op te groeien en groot te worden.
In 1966 verscheen van de hand van de Klerck het 214 pagina’s tellende boek ‘Grietjebie, Schoonheid van Suriname: een Reis Langs Oerwouden en Rivieren’.
Grietjebie school
Er is zelfs een school vernoemd naar de vogel: de Grietjebie school voor moeilijk lerende kinderen aan de Rode Kruislaan in Paramaribo.
Kortom, er zijn genoeg redenen om de grietjebie te eren met de titel Nationale Vogel van Suriname!
PK
