Ah, daar gaan we weer! De bond van een ziekenhuis staat op het punt om opnieuw de show te stelen. Terwijl de patiënten zich voorbereiden op nog een dag drama, wordt de staking al snel van het podium gehaald door die onpartijdige critici, ook wel bekend als Kantonrechters. Linda , onze sterren maatschappelijk werkster, kan het niet laten haar mening in de spotlight te zetten.
Linda, de meedogenloze recensente, legt uit dat de vakbonden misschien niet altijd de schuld mogen krijgen, maar dat ze zeker niet de Oscar voor Beste Acteur winnen. “Vakbonden zijn als die acteurs die bij de eerste repetitie al hun teksten vergeten. Ze grijpen te snel naar het script van staken zonder eerst de juiste scènes door te nemen”, zegt ze droogjes.
“Wanneer de rechter zegt dat de staking prematuur en onrechtmatig is, is het net alsof de vakbonden hun auditie hebben verprutst”, vervolgt Linda terwijl ze in lachen uitbarst. “Het lijkt erop dat er eenvoudigweg ontbrekende gedeeltes in het script van het Surinaamse systeem zitten.”
Linda stelt voor dat de vakbonden hun dramatische flair gebruiken om beter te plannen. “Stel je voor dat stakingen worden aangekondigd met een trailer maanden van tevoren, net als een Hollywood-blockbuster! Werkgevers zouden tijd hebben om concessies te doen en de rode loper voor de vakbonden uit te rollen”, legt Cindy uit met een knipoog.
Met een georganiseerde en geregisseerde aankondiging van stakingen, zouden de vakbonden kunnen schitteren zonder de show te stelen. “Het is tijd voor een systematische en filmwaardige aanpak van stakingen in Suriname, waarbij de rechten van de werknemers eindelijk de hoofdrol spelen zonder dat de show wordt geannuleerd”, besluit Linda met een dramatische zwaai van haar hand.
