In 1992 bedroeg de inzaai van padie ruim 12.000 hectare per seizoen,om vervolgens in 2007 te stijgen naar gemiddeld 25.000 hectare. In 15 jaren heeft de sector zichzelf voor bijna 100% hersteld.
Helaas, is na deze periode de rijstsector door heel veel diepe dalen heen gegaan. De padie opkoopprijs komt tot stand op basis van vraag en aanbod en wordt afgeleid van de wereldmarktprijs. Op de international markt fluctueerd slechts het aanbod van rijst. Deze wordt veroorzaakt overwegend door lage oogsten tengevolge van klimaatomstandigheden of gebrek aan irrigatie water. Tekorten of overschotten duren ten gevolge hiervan niet langer dan een seizoen. Boeren in het buitenland(met name Guyana ) worden dan gecompenseerd bij slechte oogsten en maken aanspraak op garantieprijzen.
De overschotten worden in dit geval opgeslagen, waardoor deze landen op termijn profiteren van de hoge prijzen bij tekorten op de internationale markt. De lage wereldmarktprijs wordt echter in Suriname afgewenteld op de boeren, door hen een prijs aan te bieden beneden de kostprijs. De boer zaait om die reden op dat moment minder, om tenslotte tijdens hoge marktprijzen weer in te zaaien. Hierdoor vangen we bot, omdat die hoge prijzen niet lang standhouden en van korte duur zijn. Als de boer minder inzaait op bepaalde seizoenen, ontstaan er tekorten op de lokale markt en betaald de consument duurder voor de rijst.
Dit is steeds de oorzaak van de opeenvolgende seizoenen prijzenoorlog tussen opkopers en boeren. In Guyana hebben boeren ook het afgelopen seizoen te kampen gehad met mislukte oogsten, echter is de sector aldaar zodanig georganiseerd dat ze in staat zijn de boeren te compenseren, zonder overheidsinbreng. De Guyana Rice Board is de rijst autoriteit die zowel de belangen van de opkopers als boeren uit eigen financiële middelen bijstaat.
Het ministerie van Landbouw beweert geen invloed te hebben op het bepalen van de opkoopprijs vanwege de liberalisatie. Ze maken dus ook geen kostprijsberekening, de vraag is hoe maakt men dan beleid? .Hoe zal het ministerie tot een juist bedrag komen om de boeren te compenseren? De vraag is ook, dat wanneer LVV geen kostprijzen berekent, hoe is men dan tot het bedrag van SRD 2.000 gekomen voor de compensatie van het vorige seizoen waarvoor de boeren nu in protest zijn.
De vraag is ook, heeft men op LVVgeen exercitie gemaakt om na te gaan of de compensatie haalbaar was, want de president heeft toezeggingen gedaan die nu blijken niet haalbaar te zijn.
Gaan we eerst examen maken om daarna te studeren en tot de ontdekking komen dat de les nooit is gedoceerd?
Bond van Surinaamse Padieproducenten
Radjoe Bhikharie (Voorzitter)
