Het Diaspora Instituut Nederland (DIN) lijkt in een soapserie verwikkeld. President Chan Santokhi, met al zijn hoffelijkheid, heeft het noodlijdende instituut een helpende hand toegestoken door hen een ruimte in het Surinaamse Consulaat in Amsterdam aan te bieden. Wat een royaal gebaar! Je zou bijna vergeten dat het DIN eigenlijk bedoeld is om zelfredzaam te zijn.
Sinds hun heroïsche wederopstanding in juni 2023, hebben de nieuwe ridders van het DIN-bestuur, Uriël Sabajo en Ranjan Akloe, onophoudelijk gewerkt aan allerlei prestigieuze projecten en glorieuze evenementen, zoals de Home Coming Summit in november 2024. Helaas zijn hun inspanningen gestrand in een poel van huisvestingsproblemen. Het is werkelijk mysterieus hoe een organisatie die zichzelf niet kan huisvesten, verwacht anderen te helpen.
De eerste kliek bestuurders gooiden het bijltje erbij neer, waarschijnlijk omdat ze tegen dezelfde muren aanliepen als hun opvolgers. “Onwerkbaar” is een understatement. Kennelijk is het concept van zelfredzaamheid een sprookje in DIN’s wereld, en externe hulp is hun favoriete sport geworden.
En alsof het niet gek genoeg kan, wordt nu consulaire ruimte omgetoverd in een kantoortje voor een club zonder fundamentele middelen. Misschien kan het DIN een seminar organiseren over hoe je overleeft door voortdurend je hand op te houden. Gratis toegang, natuurlijk!
Met zoveel prangende vragen en een onophoudelijke afhankelijkheid van externe hulp, is het maar de vraag of deze second-hand messiassen daadwerkelijk Suriname kunnen helpen. Eén ding is zeker: het DIN biedt een ongeëvenaard inkijkje in de kunst van het vechten tegen de windmolens.
