In een bijzonder hilarische maar tragische vertoning van leiderschap, doet onze politicus weer eens een gouden uitspraak. Terwijl hij zijn medeburgers aanspoort harder te werken, kampt hij blijkbaar met ondraaglijke belastingen en lage lonen. Resultaat? Een explosie van woede in de menigte.
Een boze burger schreef zuur: “Als we van onze schulden af willen, moeten we van jullie allemaal afkomen.” En wie kan hem ongelijk geven? Andere meningen varieerden over de buitensporigheid van de overheid; oneerlijkheid; elites die in een zeepbel van privileges leven; verkeerd beleid; geroofde rijkdom; en gebrek aan transparantie. Het klinkt als een satire, maar het is de realiteit.
Een populaire mening is dat het onze leiders aan visie ontbreekt. Niet alleen dat, maar hun woorden en daden lijken op een goedkope klucht. Ze lijken te geloven dat kleine loopbruggen op de een of andere manier de economische onrust zullen oplossen waarvoor alle politieke partijen de afgelopen 40 jaar verantwoordelijk zijn.
Bijvoorbeeld, een hilarische parafrase: “Om de klok rond te kunnen werken, hebben we werk nodig.” Geen wonder dat de menigte explodeerde in schaterlachen. Een ander commentaar was: “Het gaat allemaal je bankrekeningen vullen en de status van politici en bureaucraten verbeteren.” Touché!
Zelfs de meest cynische toeschouwers konden een glimlach niet onderdrukken bij: “Breng gestolen geld terug en investeer in Suriname – stop hypocriet gedrag.” Ja, alsof dat ooit gaat gebeuren.
Nog een juweel: “Ja, de lagere en middenklasse zullen dag en nacht werken om mensen uit de hogere klasse hun flats in Amsterdam en Miami te laten kopen.” Bingo!
Tot slot een ongewone, maar treffende conclusie: “Je slechtste leiders zijn degenen die je haat en die jou haten; wie jij vervloekt en wie jou vervloekt.” Bravo!
Gekke wereld, gekke politiek, maar soms kun je alleen maar lachen om de absurditeit ervan.
