Oud worden is niet voor alle mensen even prettig. “In mijn jonge jaren dacht ik altijd. dat wanneer ik oud zou worden, ik dan kon genieten met mijn kinderen en kleinkinderen. Nu ben ik 74 jaar en maak dingen mee die ik anderen niet zou toewensen. Mijn kinderen kijken helemaal niet om naar me en ik vraag me soms af of mijn kleinkinderen wel weten of ik besta”, zegt de 74-jarige Mala.
De oude vrouw geeft aan dat zij in haar jonge jaren niet echt naar school kon gaan, omdat zij steeds op haar jongere broers en zusters moest letten. Hierdoor had zij niet echt een beroep en heeft zij voor verschillende mensen door de jaren heen gewerkt als schoonmaakster. “Maar nu ik te oud ben kan ik niet meer werken. Ik woon met 1 van mijn zoons en sta elke maand mijn AOV en koopkrachtversterking af zodat ik daar kan blijven wonen. Dus ik ben volledig afhankelijk van ze. Zijn vrouw, mijn schoondochter, is erg ruw met me en mag van haar ook niet veel. Vroeger hield ik ervan om naar tv-series op de tv te kijken, maar dat mag volgens haar ook niet, omdat zij dan veel meer voor stroom moet betalen. Het is echt een hel voor oudjes”, vertelt Mala.
Voor Eslyn, een 66-jarige vrouw, is het leven toch wel anders. “Mijn man is al zeker 15 jaren terug overleden en ik woon sindsdien alleen. Mijn kinderen brengen ook dagelijks eten voor mij en ik kan op ze rekenen wanneer ik iets nodig heb. Maar oud worden en alleen wonen is toch niet prettig, want er is niemand die direct naast jou staat. Soms denken mijn kinderen eraan om mij in een bejaardentehuis te plaatsen zodat ik met andere leeftijdsgenoten bezig kan zijn, maar ik ben een moeilijk persoon. Ik hou van een schone omgeving en dingen zelf doen. Dus het gaat heel moeilijk zijn. Maar, voor nu kan ik nog lopen en probeer ik bepaalde dingen nog te doen. Als het te moeilijk voor me wordt, dan zal ik wel kijken of ik naar zo een tehuis moet of niet”, aldus Eslyn.
(Foto: ter illustratie)
TM
