Elk jaar wordt wereldwijd meer dan twee miljard ton stedelijk afval geproduceerd. “Als je dit afval in standaard zeecontainers zou verpakken en naast elkaar zou plaatsen, zou het 25 keer rond de aarde kunnen worden gewikkeld, of verder dan een reis naar de maan en terug.” Dit blijkt uit een recente publicatie “Global Waste Management Outlook 2024” van de Verenigde Naties over het wereldwijde afvalbeheer.
Stedelijk afvalbeheer
In 2020 kostte het beheer van stedelijk afval wereldwijd 252,3 miljard dollar. Stedelijk afval, ook aangeduid als municipal solid waste (MSW), omvat doorgaans voedselafval, verpakkingen, huishoudelijke artikelen zoals kapotte meubels en elektronische goederen, kleding en schoenen, en persoonlijke hygiëneproducten. In de meeste landen is het beheer van afval de taak van de lokale overheid. Bijna 70 procent van de landen heeft instellingen opgezet die verantwoordelijk zijn voor het ontwikkelen van beleid en het toezicht op afvalbeheer.
Kosten voor afvalbeheer
Volgens de Wereldbank vormt het financieren van afvalbeheersystemen een grote uitdaging, vooral door de hoge operationele kosten. In rijke landen zijn de kosten voor afvalbeheer, zoals inzameling en verwerking, meestal meer dan $100 per ton. In arme landen zijn de kosten lager, ongeveer $35 per ton, maar deze landen hebben vaak moeite om de kosten terug te halen. Afvalbeheer is arbeidsintensief, en transport alleen kost tussen $20 en $50 per ton. User fees bij vuilophaal zijn kosten die gebruikers betalen voor de diensten van afvalinzameling en -verwerking. Deze kunnen variëren van $35 per jaar in arme landen tot $170 per jaar in rijke landen. Vaak dekken lokale overheden ongeveer de helft (50 procent) van de investeringskosten voor afvalsystemen, terwijl de rest komt van nationale subsidies en de particuliere sector.
Surinamers betalen (nog) niet
In Suriname wordt afvalbeheer volledig gesubsidieerd door de overheid, waardoor burgers niets hoeven te betalen, behalve wanneer ze gebruikmaken van particuliere afvalinzameldiensten. Er wordt steeds vaker gesuggereerd dat burgers zouden moeten betalen voor vuilophaal. Echter, de vraag is of dit voorstel zal werken binnen de Surinaamse samenleving?
Andere strategieën?
Wanneer de kosten voor afvalbeheer volledig door de overheid worden gedragen en burgers niet betalen voor afvalinzameling, kunnen verschillende strategieën worden toegepast om het systeem te verbeteren terwijl het huidige model behouden blijft. Het is belangrijk om bewustwording over recycling te creëren bij burgers. In Japan bijvoorbeeld gebruikt men geavanceerde sorteer technologieën en recycling methoden om de efficiëntie te verhogen en de hoeveelheid afval die afgevoerd moet worden te verminderen. Deze voorwaarden voor het sorteren van afval en de actieve betrokkenheid van het publiek hebben geleid tot lagere afvoerkosten.
Eerdere initiatieven, geen gewenste resultaat
Echter is er verandering nodig bij de burgers zelf. De vorige regering stelde voor om verbrandingsovens te plaatsen op verschillende plekken in de districten, zoals: Wageningen, Corneliskondre, Atjoni en Marowijne, bedoeld voor huisvuil dat in kreken, rivieren en het bos werd gedumpt, evenals medisch afval. Hoewel het idee was om de vuilverwerking dichter bij de burgers te brengen, heeft dit initiatief niet het gewenste resultaat opgeleverd, omdat burgers onvoldoende werden gestimuleerd om de verbrandingsovens effectief te gebruiken. Daarnaast werd de capaciteit van de ovens ter discussie gesteld.
SD
