In een wereld waarin politieke loyaliteit even consistent is als een slangenbezweerder met Parkinson, heeft de voorzitter van de ABOP, vicepresident Ronnie Brunswijk, tijdens een kleurrijke resortsvergadering in Wanica aangekondigd dat de ABOP niet langer de zwerftocht naar de verkiezingen zal delen met Pertjajah Luhur (PL). Voor iedereen die dacht dat politiek puur teamwork was, heeft Brunswijk een verrassing: alleen is beter!
Vanaf nu zal ABOP alle 51 kandidaten zelf invullen; een strategie die niemand had zien aankomen, behalve dan misschien onze huispoliticoloog Ricardo, die natuurlijk een glazen bol heeft. Blijkbaar was de gedwongen samenwerking in 2020 slechts een episode uit een slechte soap, veroorzaakt door het oude systeem dat combinaties onmogelijk maakte. Wie had dat gedacht?
Het lijkt erop dat PL, die meelifte als een gratis Netflix-account, nu zijn eigen abo zal moeten betalen – en dat zonder de luxe van gedeelde flyers en posters. De grap is, ABOP denkt dat ze meer werkpaarden in het veld hebben, maar heeft geen idee dat de visvijver nu wel erg leeg is.
Ondertussen zinkt PL sneller dan de Titanic. Veel Javanen hebben al hun koffers gepakt en zijn vertrokken naar de VHP, terwijl de rest zwemt in de troebele wateren van de HVB en PDO. PL kan wel proberen 51 kandidaten uit hun hoge hoed te toveren, maar zonder geld zijn campagnes niet meer dan wat straatkrijt.
PL, die nog steeds zingt over “wong Jowo” als een kapotte plaat, heeft nu geen idee welke kant ze op moeten. Misschien is samenwerking met de NPS een idee? Of misschien gewoon inpakken en naar huis gaan.
En zo blijft de Surinaamse politiek een eindeloze bron van humor en wanhoop.
