Door de regering van Suriname is weer getoond dat er helemaal geen eenheid is, er is eerder sprake van vijandigheid en tegenwerking onderling. De vp van een land is op een bepaalde manier gepositioneerd tegenover de president. De vp heeft geen zelfstandige bevoegdheden in het Surinaams staatsbestel. Hij is slechts de vervanger van de president. Hij mag vergaderingen van de Raad van Ministers voorzitten, maar ook hier heeft de president een dikke vinger in de pap wat betreft de besluitvorming.
Er is in Suriname in 2020 een regeerakkoord getekend. Door het discriminatoir kiesstelsel was de VHP de grootste partij en de ABOP de tweede grootste. Deze 2 partijen kregen ook de meeste regeerverantwoordelijkheid. Het is traditiegetrouw in Suriname zo, dat de grootste partij als de leider van de regeercoalitie wordt aangemerkt. Dat is ook de partij die de president levert. Het leiderschap hoort toe aan de partij die op dat moment door het grootste aantal zetels de president levert. Zo is het dat de regeringen van 2010-2015 en 2015-2020 gezien worden als NDP-regeringen. De NDP was duidelijk de leidende partij. Wie allemaal nog in regeercoalities erbij waren is allang vergeten. Het moet allemaal erop na worden geslagen.
Het is in de politieke geschiedenis van Suriname nooit voorgekomen dat een vp openlijk kritiek uit op de president. De vp’s in Suriname hebben zich geheel in lijn met de Grondwet van Suriname, zich altijd ondergeschikt opgesteld aan de president. De vp staat in de schaduw van de president en profileert zich bij gratie van de president. Voor het eerst is dat niet zo. We hebben in Suriname als het waren 2 regeringen en 2 presidenten.
De politicus die een valse president is, heeft constant kritiek op de echte president. En dat is een teken van zwakte, het geeft aan dat hij een zwakke en principeloze politieke leider is. Zwak, omdat hij de politieke vaardigheid niet heeft om harmonie te kweken met een president die hem tot nu toe nooit openlijk in het openbaar heeft besproken. Principeloos, omdat de ABOP-politicus ondanks vermeende benadeling, sabotage en tegenwerking, in het politieke huwelijk is gebleven. De vraag is waarom en deze hebben we ettelijke keren benadrukt. Het antwoord is dat de ABOP ondanks ontevredenheid in de coalitie is gebleven, omdat dit persoonlijke voordelen oplevert aan de vrienden en familie van de politieke top. Het is oneerlijk, onethisch en principeloos om op deze wijze politiek te bedrijven.
De vp bekritiseert zichzelf en typeert zich als een amateuristische politicus wanneer hij voor de pers in het openbaar missives toont waarvoor zijn deel van de regering, de ABOP-ministeries en Kabinet van de vp, geen gelden heeft ontvangen. Er is dan geen respect voor hem, hij heeft een waardeloze relatie met de president. Hij kan in het overleg met de president en de ministers niets gedaan krijgen. In het coalitieoverleg stelt hij niets voor.
En bovenal kan hij de minister van Financiën niet overtuigen dat uitgaven die gedaan moeten worden ook een prioriteit zijn. Het renoveren van een Kabinet van een vp is geen prioriteit als het vergeleken wordt met het restaureren van een belastingkantoor. Dat onze vp dat niet begrijpt geeft aan dat hij geen kaas heeft gegeten van regeren en ver van het machtscentrum moet blijven.
Suriname heeft een groot fiscaal probleem. We hebben een grote informele sector, omdat informele bedrijven niet gepakt kunnen worden. Een groot deel van de bedrijven betaalt geen belasting. Er is kritiek op deze vp geweest, omdat bedrijven die aan hem gelinkt zijn, geen belasting betalen. De Staat Suriname loopt veel belastinggelden mis doordat veel bedrijven geen aangifte doen en geen belastingen betalen. Suriname heeft door het mislopen van de belastinggelden, een tekort van middelen om het sociaal-economisch beleid en programma’s te financieren. De president ziet de voorrang van het belastingkantoor niet in, omdat hij dan zeer waarschijnlijk geen waarde hecht aan het belastingsysteem en ook dat hij zelf geen belastingen laat betalen voor aan hem gerelateerde bedrijven. De vp zou wijs hebben gehandeld als hij sociale programma’s en volksprogramma’s zou aanhalen waarvoor de minister van Financiën hem geen geld zou geven.
De vp is gekroond tot koning en waarschijnlijk wil hij zijn kabinet pimpen tot een werkkamer van een koning, zodat het net een soort klein paleis wordt. We moeten de minister van Financiën complimenteren dat hij voor zulk een flut project schaarse middelen wil besteden. Een ding is voor ons duidelijk: de vp is geen partner geweest in regeren, maar eerder een blok aan een been.
De vp is alleen bezig geweest met zichzelf en zijn friends and family. Dat de vp uitgerekend over het pimpen van zijn Kabinet praat, bevestigt tegelijk dat het regeren en het opzetten van een sociaal programma of investeringen, geen prioriteit bij hem zijn. Dat is allemaal jammer om weer eens te mogen constateren.
