In onze samenleving in Suriname zien mensen vaak onrecht, maar durven zelden hun mening te geven of voor hun rechten op te komen. Dit fenomeen werd recentelijk aangekaart door een inspirerende les waarin de spreker de vraag stelde: “Waarom zijn er wetten?” Het primaire doel van wetten is om sociale orde te handhaven en persoonlijke rechten te beschermen. Toch, wanneer onrecht voor onze ogen plaatsvindt, is de stilte oorverdovend.
Het incident begon met een docent die opzettelijk oneerlijk was tegenover een student. Niemand in de klas protesteerde of probeerde hem tegen te houden. Deze passiviteit werd gebruikt om een belangrijk punt te maken: we grijpen niet in, vaak uit angst of onzekerheid, zelfs als we zien dat het fout gaat. De spreker benadrukte dat we in een gemeenschap leven waar we elkaar zouden moeten steunen, maar we handelen vaak alsof het ons niet aangaat.
Dit probleem is niet beperkt tot een klaslokaal. Het komt dagelijks voor in bedrijven, sporten en in het openbaar vervoer. Wanneer we onrecht zien, vertrouwen we erop dat een ander zal ingrijpen. Maar deze mentaliteit leidt tot een samenleving waarin onrecht gedijt, en uiteindelijk kan het ons allemaal treffen. Op een dag kunnen wij de persoon zijn die onrecht overkomt, en dan hopen we ook op steun.
De boodschap is duidelijk: we moeten de kracht van onze stem leren benutten. Kritisch denken en moed zijn essentieel om voor wat juist is op te komen, zelfs als het betekent dat we tegen de stroom in moeten gaan.
Laten we onze inzet tonen om voor elkaar op te komen, ongeacht de situatie. Het gaat niet alleen om ons eigen welzijn, maar om het creëren van een rechtvaardiger en meer ondersteunende samenleving. Als we stil blijven, geven we onrecht de ruimte om te groeien. Laten we daarom leren actief in te grijpen, onze mening te uiten en voor de rechten van onszelf en anderen op te komen. Het is een verantwoordelijkheid die bij ons allemaal ligt.
Viktor Aardenburg
