Oh Suriname, ons geliefde land waar de bananen soms krommer zijn dan de politiek! Stel je eens voor dat je favoriete politieke soap met een flinke scheut humor en absurditeit wordt bijgevuld, en voila, je krijgt een beeld van wat er gaande is in ons politieke landschap.
De grootste bedreiging voor Surinaamse burgers? Rijke individuen en bedrijven die het politieke systeem als hun persoonlijke Monopoly-spel beschouwen! Of je nu team groene energie bent of strijdt voor betere gezondheidszorg, je issues worden net zo serieus genomen als een clownsneus op een parlementaire vergadering.
“Als je rijk bent, waarom niet gewoon een politicus adopteren?” lijkt het nieuwe motto. Onze dierbare ambtenaren laten hun campagnes financieren door de crème de la crème van de geldwolven, en zodra ze verkozen zijn, draaien ze als marionetten aan de touwtjes van deze lobbyisten. Wie wist dat juridische omkoping zo trendy kon zijn?
Het Surinaamse politieke systeem wordt zo gedreven door persoonlijke voordelen, mogelijk dankzij diegenen met toegang tot grote zakken met geld. Dit gebeurt al 40 jaar. Je kunt zeggen dat corruptie hier net zo’n klassieker is als roti op vrijdag.
De meeste politici die vandaag de dag praten over het opkomen voor de armen, moeten misschien een terugspoelknop indrukken en de banden van hun vorige politieke escapades bekijken. Ja, diezelfde mensen hebben geholpen bij het creëren van de armoede die zij nu zogenaamd willen oplossen. Applaus voor de hypocrieten!
Dit alles zorgt voor een schitterende ondemocratische show. En welke show je ook volgt, dit is de enige aflevering waarbij je met popcorn op de bank zou moeten zitten werken: de hervorming van ons politieke systeem. Want geloof het of niet, zolang deze rijke belangengroepen de touwtjes in handen hebben, kunnen we maar beter onze zetelriemen vastmaken voor nog meer politieke slapstick.
Dus, geliefd Suriname, laten we ons verenigen en werken aan een eerlijker systeem. Want inderdaad, als de basis van ons politieke toneel een rommelige klucht is, blijft de mop duren. En wie wil er nou in een eeuwige loop van politieke slapstick leven? Tijd voor verandering en misschien een beetje minder komedie in onze nationale politiek!
