“De prijzen voor een hoop tomaat schrikken vele burgers af in het land. Een hoop al voor SRD 100”, zegt Malisa die haar inkopen aan het doen was in het centrum, in gesprek met Dagblad Suriname.
“Je kan een hoopje vinden voor SRD 50, maar die zijn heel erg klein of verrot, soorten zijn overal verschillend.”
Enkel andere burgers geven ook aan dat de prijzen van de groentesoorten behoorlijk verschillen. “Als het bij de groothandel wordt gekocht, heb je een andere prijs dan wanneer je het koopt bij iemand die zelf wat aan landbouw doet”, zegt een vrouw.
“Eergisteren zocht ik naar klaroen en zag een bos voor SRD 75 en niet ver daarvandaan kwam ik een andere stand tegen die klaroen verkocht voor SRD 50. En daar heb je al een heel groot verschil”, benadrukt de vrouw. “Het is heel zwaar geworden, begrijp ik, maar je hebt anderen die zelfs SRD 45 of SRD 35 vragen voor een bos klaroen. Maar dit kan helemaal niet, de prijzen in de winkels zijn al niet te redden en dan krijg je dit ook nog.”
Een standhouder stelt, dat zij het ook niet kunnen helpen als er een verschil is in de prijs. “En dan moeten wij er ook nog een verschil eruit halen. Als je voor een appel en een ei verkoopt, heb je dan niet gewerkt, is je tijd en energie zomaar verspild.”
Een standhoudster zegt dat de groentesoorten die zij verkoopt uit haar eigen tuin komen en deels van haar moeder. “We doen al jaren mee met de verkoop en ik snap in welke situatie men verkeert. De prijzen zijn wel redelijk, maar voor anderen ook wat scherp. We moeten uiteindelijk ook onze winst eruit halen, onderhoud en al moeten wij blijven doen zodat wij kunnen blijven verkopen. Je hebt dagen dat wij er niet zijn, dat betekent dat we nog niet gereset zijn voor de verkoop of bezig zijn met de aanplant. Maar over het algemeen proberen we er voor elkaar te zijn.”
TM
