In de politiek en andere leidinggevende rollen komen we regelmatig leiders tegen die burgers op basis van grootse beloften over de toekomst weten te overtuigen. Deze leiders schilderen een rooskleurig en soms zelfs utopisch beeld, vaak zonder concrete plannen of middelen om deze beloften daadwerkelijk waar te maken. Naar mijn mening blijken deze leiders achteraf vaak bedriegers te zijn.
Een belangrijk voorbeeld is de politieke arena. Verkiezingsbeloften worden vaak ingezet als een strategische troef om kiezers te winnen. Neem bijvoorbeeld de belofte van drastische belastingverlagingen zonder reële scenario’s hoe deze inkomsten zullen worden gecompenseerd. Veel kiezers worden verleid door de onmiddellijke voordelen zonder zich te realiseren dat de lange termijn gevolgen vaak negatief uitpakken. Achteraf blijkt het vaak onmogelijk om deze beloften na te komen zonder de nodige financiële planning en dit leidt tot desillusie en wantrouwen bij het publiek.
Ook in het bedrijfsleven zien we vergelijkbare trends. CEO’s en andere leidinggevenden beloven soms exorbitante winstgroei of revolutionaire productontwikkelingen om investeerders en aandeelhouders te overtuigen. Wanneer deze beloften niet worden ingevuld, lijden bedrijven vaak aanzienlijke verliezen, zowel financieel als in reputatie.
Uit de geschiedenis blijkt dat grote beloftes niet altijd zinvol zijn; parallellen zijn te trekken met utopische regeringsvormen waarin grootse toekomstplannen vaak uitmonden in mislukking. Zo is in Suriname tijdens de militaire dictatuur veel beloofd zonder de benodigde middelen of plannen om deze beloften waar te maken.
Ook de regeerperiodes van de Nationale Democratische Partij (NDP) lieten zien dat veel toekomstplannen niet werden gerealiseerd. Zelfs in het verre verleden, tijdens de regering van de Nationale Partij Suriname (NPS), mislukte het veelbelovende West-Suriname project, dat uiteindelijk een grote teleurstelling werd.
Het probleem ligt vaak in de discrepantie tussen belofte en werkelijkheid, en de onrealistische verwachtingen die worden gewekt.
Hoewel niet alle leiders die grote beloften doen opzettelijk misleiden, blijkt uit de praktijk dat het maken van overdreven beloften vaak wijst op een gebrek aan integriteit en realisme. Eerlijkheid en transparantie zouden de basis moeten vormen van elk leiderschap. Enkel zo kunnen we voorkomen dat hoge verwachtingen resulteren in diepe teleurstellingen en opnieuw bouwen aan vertrouwen in leiderschap, zowel in de politiek als in het bedrijfsleven.
Jerrel de M.
