Rahul Gandhi en zijn Congrespartij hebben de verkiezingen verloren, maar zij hebben wel de aandacht van de Indiase kiezers getrokken. Toen Narendra Modi in 2014 de hindoe-nationalistische Bharatiya Janata Partij (BJP) naar de macht leidde, verhoogde hij het aantal parlementaire zetels van zijn partij van 116 naar 282. In 2019 behaalde Modi’s BJP 303 zetels, een absolute meerderheid. Bij de afgelopen verkiezingen van april/mei 2024 daalde het aantal zetels van de BJP naar 240, waardoor de partij haar meerderheid verloor.
De Congrespartij daalde bij de verkiezing van 2014 van 206 zetels naar 44 en in 2019 verwierf de partij 52 zetels. Bij de laatst gehouden verkiezingen verhoogde de Congrespartij zijn aantal zetels naar 99, waardoor India voor het eerst in 10 jaar een officiële oppositieleider in het parlement zal hebben (waarschijnlijk Rahul Gandhi), omdat een wettelijke vereiste is dat een partij tenminste 10% van parlementaire zetels moet hebben om een formele oppositieleider te benoemen.
De laatste verkiezingsuitslag is nog steeds de op twee na de slechtste prestatie van de Congrespartij sinds de eerste stemming in India in 1952. Deze kleine groei van 52 naar 99 zetels “vertegenwoordigt toch een verandering die verrassend en seismisch genoeg is voor sommige analisten om te concluderen dat Modi’s laatste overwinning een phyrisoverwinning is en dat de oppositie nu een basis heeft om in 2029 te winnen”.
Modi, 73 jaar oud, voerde dit jaar een campagne gebaseerd op zijn eigen staat van dienst en persoonlijkheid, die weergegeven zijn in het manifest van de BJP met meer dan 50 foto’s van Modi zelf. Tijdens de campagne klonk Modi’s retoriek schriller en beledigend tegenover zijn tegenstanders; tijdens de verkiezingen suggereerde Modi zelfs dat hij door God was aangesteld om India te leiden.
Hoewel Modi een meedogenloze propagandacampagne voerde tegen Rahul Gandhi hebben de verkiezingen van dit jaar aangetoond dat Rahul Gandhi geen politiek lichtgewicht is. Modi heeft hem beschreven als een shehzada , of kroonprins, terwijl BJP-ministers hem hebben afgedaan als Pappu, een denigrerende term voor een jonge jongen met een beperkte intelligentie.
Yatras en slogans
In India is het traditie dat politieke leiders lange yatras (marsen) ondernemen dwars door het land – van noord naar zuid (3250 km) en van oost naar west (2950 km) om zo kiezers te ontmoeten en bij de campagne te te betrekken.. Rahul Gandhi heeft sedert september 2022 twee lange marsen door het land geleid – de Bharat Jodo Yatra (Verenigd India mars)) en de Bharat Jodo Nyay Yatra (Verenigd India voor Justitie mars) – die de massa’s hebben geëlektrificeerd en getransformeerd. Volgens sommige schattingen heeft Gandhi 41 parlementszetels veroverd uit de gebieden waar hij marcheerde. Hij sprak met en luisterde naar kiezers over sociale rechtvaardigheid, vrouwenemancipatie, het versterken van de zwakken en onteigenden, en het samenbrengen van mensen .
In India hebben bij verkiezingen partijen vaak ook eigen slogans. In 1971 noemde Indira Gandhi haar campagne Garibi Hatao, Desh Bachao (=verwijder armoede, redt het land). In 2004 was de slogan van de BJP onder leiding van de toenmalige premier Atal Bihari Vajpayee India Shining, India Rising (=India schittert, India gaat vooruit). In 2024 was de slogan van Modi’s BJP Abki Baar 400 Paar (=dit keer 400, bedoeld werden 400 parlementaire zetels). Vanwege berichten dat Narendra Modi de grondwet wil veranderen was de slogan in 2024 van Rahul Gandhi’s Congrespartij Samvidhan Bachao (=bescherm de grondwet)
Hoop op een nieuwe wind!
De laatste tien jaar in India zijn een periode van aanzienlijke strijd geweest. De discriminatie van moslims is toegenomen: moskeeën en christelijke kerken zijn het doelwit of worden opgeëist door hindoes, huizen worden platgewalst en interreligieuze huwelijken worden ontmoedigd . De triomfantelijke inhuldiging van de Ram mandir op de plaats van de Babri moskee die in 1992 met de grond gelijk werd gemaakt, heeft de moslims alleen maar verder vervreemd. Ook het beleid van de BJP om de Hindi-taal op te leggen in staten waar deze niet op grote schaal wordt gesproken, heeft vijandigheid aangewakkerd.
Voor de Congrespartij is de weg nog lang, maar de verjonging ervan biedt interessante mogelijkheden. Rahul Gandhi zal bij de 2029 verkiezingen 59 jaar oud zijn. Zijn zus Priyanka, die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de versterking van de partij bij de laatste verkiezingen zal 57 jaar oud zijn. Zij zou bij de verkiezingen van 2029 weer heel belangrijk kunnen zijn. Sommige waarnemers beschouwen Priyanka als charismatischer en slimmer dan Rahul.
Rekening moet ook gehouden worden met het feit dat 50 % van de Indiase bevolking jonger is dan 25 jaar en 65 % jonger dan 35 jaar. Volgens waarnemers heeft de jonge generatie hoge verwachtingen en ambities waaronder het ongeduld om rijk te worden.
De BJP heeft in de afgelopen 10 jaar sterk de nadruk gelegd op een gespierd nationalisme met een boze ondertoon. Moslims in India zijn volgens Modi ghuspaitiyas (=infiltranten). Rahul Gandhi wil nu dat India een oud idee nieuw leven inblaast gebaseerd op gelijkheid en tolerarantie.
In het algemeen zijn commentatoren het erover dat de Indiase politiek in 2024 een nieuwe fase is ingegaan en de tijd om Rahul Gandhi te negeren is wellicht voorbij. Mogelijk wordt hij nooit premier van India, maar als hij eenvoudigweg volhardt in het benadrukken van gelijkheid, rechtvaardigheid en empathie, zal hij een transformerende rol kunnen spelen in de Indiase politiek.
Het afgelopen decennium heeft Modi’s India een boze en assertieve kant laten zien, maar de grondleggers: Mahatma Gandhi, Jawaharlal Nehru, Bhimrao Ramji Ambedkar, Sardar Vallabhai Patel, Subhas Chandra Bose en Maulana Abdul Azad hebben de reputatie van het land opgebouwd als een zachte macht die ondanks grote armoede boven zijn gewicht uitstak. Het terugwinnen van een dergelijk moreel gezag, daarin zou de Congrespartij en Rahul een rol kunnen hebben. Gandhi is misschien niet alleen de zoon die de draad weer oppakt, maar ook de zoon die zal kunnen verrassen.
De les van de Indiase kiezers is dat zij niet hebben willen meewerken om Narendra Modie 400 parlemetaire zetels te geven, dat zou betekenen dat meegewerkt wordt aan een democratisch gekozen dictatuur. In Suriname vragen sommige politieke partijen om 34 zetels in DNA in 2025. De Surinaamse kiezers moeten nimmer meewerken aan de vestiging van een democratisch gekozen dictatuur. Dat is even of zelfs erger dan een militaire dictatuur!
Rudie Alihusain
