Op 1 juli vieren we Keti Koti, de dag waarop we de afschaffing van de slavernij in Suriname en de Nederlandse Antillen herdenken. Het is een tijd om de ketenen van het verleden te herdenken, maar ook om stil te staan bij de hedendaagse vormen van onderdrukking en de invloed van kapitalisme op gemarginaliseerde gemeenschappen in Suriname.
De erfenis van slavernij
Slavernij was de ruggengraat van de koloniale economie, gedreven door de drang naar winst. Afrikaanse slaven werden gedwongen op plantages te werken voor de productie van suikerriet, koffie, en andere gewassen, wat enorme rijkdom naar Europese kolonisten bracht ten koste van miljoenen levens.
Postkoloniale achterstelling
Na de afschaffing van de slavernij in 1863 en de onafhankelijkheid van Suriname in 1975, bleef het kapitalisme de economie domineren. Inheemse bevolkingsgroepen en Marrons-afstammelingen van gevluchte slaven(Fiiman) die autonome gemeenschappen stichtten-bleven echter aan de zijlijn staan. Hun woongebieden en middelen van bestaan werden vaak ontnomen voor economische exploitatie, waardoor ze economisch en sociaal gemarginaliseerd raakten.
Moderne uitdagingen
Tegenwoordig zien we de invloed van kapitalisme op verschillende manieren in Suriname:
– Natuurlijke hulpbronnen:
Grote multinationals zijn actief in de mijnbouw en houtkap, wat leidt tot ontbossing, milieuvervuiling en landonteigening van Inheemse en Marron-gemeenschappen. Deze gemeenschappen worden vaak uitgesloten van de economische voordelen die voortkomen uit de exploitatie van hun eigen natuurlijke hulpbronnen. Dit resulteert vervolgens in versterking van de eeuwen lange economische ongelijkheid en beperking van hun toegang tot goede onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur en andere basale publieksgoederen.
– Economische ongelijkheid:
Het kapitalistische systeem draagt bij aan de kwetsbaarheid van deze gemeenschappen voor moderne slavernij. Mensen die economisch gemarginaliseerd zijn, lopen een groter risico om ten prooi te vallen aan alle soorten vormen van misbruik en uitbuiting. De groeiende kloof tussen rijk en arm zorgt ervoor dat de meest kwetsbaren het hardst worden getroffen zonder adequate sociale vangnetten.
Keti Koti: reflectie en actie
Keti Koti biedt een belangrijke gelegenheid om bovengenoemde problemen aan te kaarten. We moeten niet alleen stilstaan bij het leed van de slavernij en de kracht van de nazaten vieren, maar ook kritisch kijken naar hoe kapitalistische structuren vandaag de dag nog steeds bijdragen aan ongelijkheid, misbruik en uitbuiting.
Oproep tot verandering: a model musu kenki!
We moeten deze dag gebruiken om bewustwording te creëren over de economische en sociale marginalisatie van Inheemsen, Marrons en andere gemarginaliseerde groepen. Het is essentieel om te pleiten voor:
– Wettelijke erkenning en bescherming van landrechten: Inheemse gemeenschappen en Marrons moeten hun grondrechten erkend en beschermd zien.
– Eerlijke verdeling van economische voordelen: de winsten uit natuurlijke hulpbronnen moeten eerlijk worden verdeeld, zodat ook lokale gemeenschappen profiteren.
– Versterking van sociale voorzieningen: Iedereen moet toegang hebben tot goede scholen, gezondheidszorg, infrastructuur en andere basale publieksgoederen.
Door deze economische en sociale aandachtspunten te verbinden aan Keti Koti, kunnen we werken aan een toekomst waarin iedereen gelijke kansen heeft en beschermd is tegen misbruik, uitbuiting en marginalisatie. Het is tijd om de ketenen van het verleden volledig te verbreken en te bouwen aan een rechtvaardiger en inclusiever Suriname.
Sinclair Westenburg
Kaderlid BEP
