In het wonderlijke land van Suriname, waar de politieke ambtsdragers variëren van president tot de lokale volksvertegenwoordigers die je groente op de markt kopen, is er altijd wel een plotwending die je aan het lachen maakt. Karel Eckhorst, macro-econoom en hoofdonderhandelaar met het IMF (Internationaal Monetair Fonds), probeert nu de touwtjes stevig in handen te houden.
Karel, met de vastberadenheid van een chef-kok die vastbesloten is een recept zonder zout smakelijk te maken, heeft geconcludeerd dat de sleutel tot een succesvolle samenwerking met het IMF ligt in de bestrijding van corruptie. “Een van de eisen van het IMF is dat alle vormen van corruptie strafbaar gesteld moeten worden”, stelde hij. Ach ja, Karel, vertel ons eens iets nieuws.
Het probleem? Nou, volgens onze geliefde Surinaamse wetgeving moeten vermeende misdrijven van beleidsmakers eerst door de Nationale Assemblee in een komische acte van beschuldiging worden veranderd, voordat er ook maar een handboei wordt uitgereikt. Met andere woorden, de mensen die moeten beslissen over de schuld van hun maatjes zijn dezelfde mensen die regelmatig elkaars koffiemok in de Assemblee-keuken ‘lenen’.
Je kunt je voorstellen hoe deze vergadering eruitziet. Je zou bijna popcorn meenemen: “Geachte leden, zullen we onze collega beschuldigen van corruptie?”Terwijl de rest van de kamer air violins speelt en doet alsof ze diep in gedachten zijn.
Intussen staat Karel daar als een teleurgestelde leraar in een klas vol ondeugende kinderen, gefrustreerd dat niemand de ernst van de situatie begrijpt. De IMF-eisen hangen als een zwaard van Damocles boven het hoofd van het land, maar onze beleidsmakers? Die zijn drukker bezig met hun danspassen dan met echte gerechtigheid.
Hopelijk kan Karel hen uit hun trance halen voordat het tijd is voor de volgende politieke stoelendans. En misschien, heel misschien, verandert er iets. Tot dan, is de show nog steeds grappiger dan een komedie op vrijdagavond TV.
