Ricardo, een vooraanstaand politicoloog, uit scherpe kritiek op Suriname’s houding ten opzichte van land annexatie in het buitenlands beleid. Hij betoogt dat het voor een klein land met slechts 600.000 inwoners moeilijk is om een effectief buitenlands beleid te voeren zonder de juiste internationale richting te kiezen.
Recentelijk nam Suriname deel aan een vredesconferentie in Zwitserland over Oekraïne, die echter als mislukt wordt beschouwd vanwege de afwezigheid van Rusland en China, samen met het feit dat 11 aanwezige landen de eindverklaring niet hebben ondertekend, waaronder India. Ricardo bekritiseert het gebrek aan substantiële bijdrage van Suriname aan dergelijke internationale fora, waarbij de aanwezigheid enkel voor de vorm lijkt te zijn.
Hij wijst ook op het dilemma rond Suriname’s standpunt ten opzichte van de bezetting van Rusland in Oekraïne, terwijl Suriname zelf in een langdurig geschil met Guyana verkeert over bezette gebieden. Hij betreurt dat de Surinaamse regeringen historisch gezien geen standpunt innemen tegen de gewapende bezetting door Guyana, terwijl zij zich actief mengen in conflicten zoals dat tussen Guyana en Venezuela over het Essequibo-gebied.
Ricardo benadrukt de noodzaak van een neutrale houding in internationale conflicten, vooral gezien Suriname’s bilaterale relaties met Venezuela. Hij betoogt dat persoonlijke agenda’s de nationale belangen lijken te overschaduwen, wat resulteert in inconsistentie en zwakke internationale vertegenwoordiging voor Suriname.
