Het is alarmerend hoe de afgelopen 40 jaar geen enkele serieuze inspanning is geleverd voor de opbouw en het beheer van het land. De verantwoordelijkheid voor het goed functioneren van de overheid en haar instellingen lijkt door niemand persoonlijk te worden genomen. Dit leidt tot een situatie waarin het weinig uitmaakt of de staat van dienst van deze instanties goed of slecht is; niemand voelt de verantwoordelijkheid om hier verandering in te brengen.
Wanneer je mensen hierop wijst, krijg je vaak het laconieke antwoord “Na fie pa”, wat zoveel betekent als “Het is niet mijn verantwoordelijkheid”. Dit toont een zorgwekkende houding waarin burgers zich niet realiseren, dat zij de essentiële beschermers van staatsbezit zijn, en dat zij mede verantwoordelijk zijn voor kwalitatieve dienstverlening.
Dit probleem beperkt zich niet alleen tot de top van de politieke hiërarchie, maar strekt zich uit tot alle lagen binnen de overheid en haar vele instituties. Het is schrijnend dat in ons land men zonder enige vorm van ambtelijke training ambtenaar kan worden. Dit leidt ertoe dat velen niet weten wat hun taken en verantwoordelijkheden zijn, resulterend in een gebrek aan richting en efficiëntie.
Bovendien wordt er vrijwel geen kennis en ervaring overgedragen binnen deze instellingen. Ambtenaren werken hun hele carrière zonder hun inzichten en vaardigheden door te geven aan jongere generaties, om uiteindelijk met deze kennis te sterven. Deze cultuur van individuele isolatie en gebrek aan mentorprogramma’s zorgt ervoor dat generaties van ambtenaren steeds opnieuw het wiel moeten uitvinden, wat ten koste gaat van de continuïteit en kwaliteit van diensten.
In een gezonde samenleving is het de plicht van elke burger en ambtenaar om hun taken serieus te nemen en bij te dragen aan een beter werkend systeem. Het is niet voldoende om simpelweg te accepteren hoe dingen zijn; we moeten actief werken aan verbetering. “Na fie pa” is geen excuus, het is een probleem dat we gezamenlijk moeten oplossen.
