Uit een onderzoek in november 2022 blijkt dat 12% van de Surinaamse kinderen in armoede leeft. Gezien de verslechterde economische situatie in het land zal dit percentage mogelijk hoger liggen. Kinderarmoede is het resultaat van een complex samenspel van factoren, zoals economische ongelijkheid, werkloosheid van ouders, lage inkomens, en slechte toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. Inadequate sociale vangnetten, politieke instabiliteit, corruptie en slecht overheidsbeleid verergeren de situatie nog verder. Daarnaast spelen grote gezinsgrootte, discriminatie en een gebrek aan infrastructuur een rol.
Deze factoren beperken de mogelijkheden voor kinderen om zich optimaal te ontwikkelen, wat hun kansen op een betere toekomst aanzienlijk verkleint. Socioloog Karel constateert dat deze beperkingen ervoor zorgen dat kinderen gevangen blijven in een vicieuze cirkel van armoede.
Een recent UNICEF-rapport toont aan dat wereldwijd ruim één op de vier kinderen onder de vijf jaar in ernstige voedselarmoede leeft. Dit komt neer op ongeveer 180 miljoen kinderen die overleven met een ernstig achtergesteld dieet, soms bestaande uit slechts twee of minder voedselgroepen. Dit staat in schril contrast met de aanbevolen vijf groepen, zoals moedermelk, granen en groenten.
In ongeveer 100 lage- en middeninkomenslanden leven 440 miljoen kinderen in voedselarmoede. Van deze groep lijden 181 miljoen kinderen aan ernstige voedselarmoede, wat hun risico op ernstige ondervoeding verhoogt. De gevolgen hiervan zijn desastreus: het belemmert hun groei, academische prestaties en economische kansen, waardoor de cyclus van armoede van generatie op generatie wordt voortgezet.
Het is duidelijk dat kinderarmoede een multidimensionaal probleem is dat dringende aandacht en actie vereist. Overheden moeten investeren in sociale vangnetten, onderwijs en gezondheidszorg om deze vicieuze cirkel te doorbreken. Alleen door een geïntegreerde aanpak kan de kans worden vergroot dat deze kinderen een gezond en productief leven leiden. Het is de verantwoordelijkheid van zowel nationale als internationale gemeenschappen om ervoor te zorgen dat deze kinderen niet achterblijven, maar een eerlijke kans krijgen op een betere toekomst.
