Waarom kleine politieke partijen deelnemen aan landelijke verkiezingen? Nou, stel je voor dat ze de Disney-figuren van de politieke wereld zijn: dromerig, onwetend en altijd optimistisch, zelfs als de realiteit hen met een mokerhamer in het gezicht slaat.
Deze dappere helden beschikken niet over een landelijke structuur, laat staan financiële middelen. Denk aan Mickey Mouse die probeert een kasteel te bouwen met maar één baksteen. Wat zou er mis kunnen gaan?
“Veel van deze partijen zijn als Goofy: heel enthousiast, maar zonder enige kans om te slagen”,zegt hij grijnzend.
“Het gebrek aan tools voor een realistische kansberekening is net zo duidelijk als dat Donald Duck altijd zijn broek verliest.”
En dan heb je de egotrippers. Ja, je weet wie je bent! Deze mensen denken dat ze de prinsessen van de politiek zijn, met een magische boodschap die iedereen zal betoveren. “De werkelijkheid? Ze vallen sneller uit elkaar dan een huis van stro in een storm.’
Historisch gezien hebben kleine partijen meer kans om te worden getroffen door een vallende piano dan om een verkiezing te winnen.
Ze eindigen vaak met een stapel flyers voor hun collectie van “Mislukte Pogen Tot Wereldheerschappij,” compleet met alle frustraties van dien.
Dus, wat geeft ze die TIK om te denken dat ze kanshebbers zijn? Misschien is het gewoon dat ze, net als Woody en Buzz Lightyear, denken dat ze naar oneindigheid en verder kunnen gaan. Helaas, de enige oneindigheid die ze bereiken, is de stapel ongelezen flyers in hun garage.
En zo blijven de kleine partijen proberen, dromend van de dag dat hun naam in de sterren geschreven staat. Of, in ieder geval, op een klein affiche bij het stembureau.
