In de aanloop naar nieuwe verkiezingen in Suriname zien we partijen weer de meest fantastische maar onrealistische beloften doen. Een technocratische regering, waarin ‘slimme’ mensen uit verschillende partijen hun expertise bundelen, wordt vaak gepresenteerd als de oplossing voor alle problemen. Maar laten we eerlijk zijn, dit idee is meer een slimme retorische truc dan een haalbare realiteit.
De nieuwe partij die dit concept promoot, lijkt de plank volledig mis te slaan met valse beloften die niet kunnen worden waargemaakt.
In Suriname kunnen ministers technische kennis hebben, maar dat maakt hen nog geen technocraten.
De Grondwet stelt immers dat ministers verantwoording schuldig zijn aan de president en door hem kunnen worden aangesteld en ontslagen. Ze kunnen ook door een motie van wantrouwen in de Nationale Assemblee (DNA) worden ontslagen. Een “technocratische regering” past niet in dit politieke systeem; we hebben politieke regeringen en politieke ministers.
In de overgangsfase naar democratie hebben we al eens geëxperimenteerd met een soortgelijke technocratische opzet. Toen werd een niet-gekozen DNA samengesteld met de zogenaamd “slimste” mensen van verschillende politieke partijen. Ook dit experiment mislukte jammerlijk. De politieke dynamiek en loyaliteiten van Suriname bleken onverenigbaar met een dergelijk theoretisch model.
Een ander fiasco vond plaats tijdens de periode toen men probeerde president Wijdenbosch af te zetten.
Er werd een Gestructureerde Samenwerking Groep (GS) gevormd die een interim-regering moest voorstellen. Dit mislukte echter direct, omdat de geselecteerde personen onverteerbaar waren voor de traditionele partijen die de oude hiërarchieën niet wilden loslaten.
De huidige hype rond een technocratische regering is daarom niets meer dan een mooi klinkend verhaal zonder voeten in de aarde. Wat we nodig hebben, zijn geen technocraten die losstaan van de politieke realiteit, maar competente politieke leiders die verantwoording afleggen binnen het systeem dat we hebben. Beloftes van technocratische wonderregeringen zijn holle frasen die de kiezers misleiden en de politieke praktijk negeren.
Politieke partijen zouden zich beter kunnen richten op haalbare en substantiële hervormingen binnen de grenzen van onze grondwet. Alleen dan kunnen beloftes betrouwbaar en realistisch zijn, en werkelijk bijdragen aan de verbetering van ons land.
