Eerlijkheid. Een term die politici, vooral degenen die lang in het vak zitten, zelden gebruiken. Eerlijkheid is namelijk zwaar voor ieder mens.
Socioloog Patricia hoorde deze term onlangs met alle duidelijkheid toen NPS-voorzitter Gregory Rusland naar aanleiding van een conflict tussen hem en de VHP-voorzitter Chan Santokhi aangaf dat Santokhi eerlijk moest zijn over wat zich had afgespeeld.
“Hoewel ik de discussie in het midden laat, schrok ik toen ik het woord “eerlijk” met zoveel durf en zekerheid uit de mond van een politicus hoorde.”
Versleten politici zijn allesbehalve eerlijk. Door hun onoprechtheid blijft het volk arm, terwijl zij en hun gezinnen beter af zijn. Laat politici eens durven te vertellen met alle eerlijkheid hoeveel van hen, die beweren te sterven voor Suriname, hun vrouw en/of kinderen een andere nationaliteit hebben behalve de Surinaamse. Waarom? Simpelweg omdat ze oneerlijk en gemeen zijn.
Laat ze ook vertellen hoeveel van hun kinderen niet in het buitenland studeren of hebben gestudeerd. Hoe hebben ze dat betaald? Niet moeilijk te raden: de oneerlijke politicus heeft het uit het bloed van het volk gehaald en het weg gesmokkeld. Wat betaalt hun appartementen, studies, verzekeringen en voedsel?
Ja, de politicus die eerlijk wil spelen in Suriname en vanuit een podium een monoloog wil houden. Waarom gunnen ze het volk niet wat ze hun eigen gezin wel gunnen? Alleen omdat ze oneerlijk en gemeen zijn.
Dit probleem is niet nieuw; het dateert al sinds Suriname zelfbestuur kreeg van Nederland. De gemeenheid zit ingebed in hun bloed en heeft zich als een virus door vier generaties voortgezet. Het volk moet durven deze vragen publiekelijk en op een nette manier te stellen.
De oneerlijken schreeuwen het hardst, maar het is tijd dat het volk zich niet langer de mond laat snoeren. Het volk heeft het recht om te weten waar hun bloed, zweet en tranen naartoe gaan. Alleen door deze transparantie af te dwingen, kan Suriname vooruitgang boeken. Het is tijd voor een revolutie van eerlijkheid, waarin politici zich moeten verantwoorden voor hun daden en keuzes. Het is tijd voor verandering.
