Welkom bij de herhaling van de bekendste show in de politieke arena: “Kies mij voor DNA, ik bedoel, Ministerie!”.
Iedere verkiezingsseizoen verschijnen onze favoriete karakters op het toneel, stralend als altijd, en verzekeren de kiezers dat ze zich volledig aan hun DNA-zetels zullen wijden.
Door de geschiedenis heen hebben kandidaten de kunst van de verdwijntruc tot een meesterwerk verheven. Na de verkiezingen hollen ze puffend van het DNA-podium naar de felbegeerde zetels van de regering, alsof ze meedoen aan een politieke stoelendans. En wie krijgt de stoelen? Precies, onze titanen Mathoera, Brunswijk en Nurmohamed. Dit hele schouwspel zou je haast nostalgisch maken.
Met welk gezicht durven ze opnieuw om de gunst van de kiezer te vragen, vraag je je af? Met het gladde gezicht van een olympisch kampioen synchroonzwemmen natuurlijk! Wie kan ook weerstand bieden aan zo’n vloeiende overgang van belofte naar… eh, nou ja, iets anders?
De grote vraag blijft hangen: Gaan de kiezers hen nu eindelijk een draai om de oren geven? Of blijven we vrolijk dit circus steunen, compleet met clowns en acrobaten? De politieke klucht blijft een onmiskenbaar feest! Zet de chips klaar, de show gaat verder!
