Ricardo, een politicoloog die regelmaat in Dagblad Suriname zijn licht laat schijnen over uiteenlopende maatschappelijke en politieke issues, uit scherpe kritiek op de houding van de president inzake de verhoogde energietarieven.
Volgens Ricardo houdt de president vast aan wat hij beschouwt als de richtlijnen van het Internationaal Monetair Fonds, als ook zijn onzichtbare adviseurs.
De president presenteert deze stap als een moedige beslissing, iets wat geen enkele vorige regering zou hebben gedurfd.
Ricardo betoogt echter dat het geen kwestie van moed is, maar een gebrek aan begrip van de maatschappelijke realiteit waarin Surinaamse bedrijven en burgers zich bevinden.
Het verhogen van energietarieven raakt de samenleving diep, vooral wanneer buitenlandse goudmaatschappijen nog steeds profiteren van aanzienlijke energievoordelen.
Terwijl deze voordelen gerechtvaardigd kunnen zijn om investeringen aan te trekken, is het vreemd en onrechtvaardig dat lokale bedrijven hier niet van kunnen profiteren.
Dit schept een oneerlijke concurrentiepositie voor Surinaamse bedrijven die ook de last van verhoogde tarieven moeten dragen.
De president kijkt volgens Ricardo blind naar cijfers op een excel sheet, zonder de bredere maatschappelijke impact te overwegen.
De kennis van de draagkracht en veerkracht van de lokale bedrijven en burgers wordt genegeerd.
Hoewel de president erkent dat de economie klappen heeft gekregen, lijkt hij de specifieke noden van bedrijven te negeren.
Ricardo merkt ook op, dat het streven naar een westers economisch model vaak wordt genoemd.
Echter, na de Tweede Wereldoorlog hebben westerse landen ook pragmatische maatregelen genomen om te overleven en te groeien. Blindelings proberen het westerse model op te leggen zonder rekening te houden met de lokale context en capaciteit kan leiden tot ernstige gevolgen.
Heroverweeg energietarieven
Kortom, Ricardo roept op tot een heroverweging van de energietarieven en wijst op de noodzaak om de maatschappelijke realiteit en lokale bedrijfsomstandigheden in acht te nemen. Het huidige beleid dreigt meer schade aan te richten dan voordelen te bieden en vereist een evenwichtiger benadering.
