In het huidige Surinaamse verkiezingssysteem krijgen kiezers een oproepingskaart om hun stem uit te brengen op een aangewezen stemlocatie. Deze bezorging is een tijdrovend en vooral kostbaar proces. Deze methode is achterhaald en dringend aan hervorming toe, vooral gezien de hoge kosten die ermee gepaard gaan.
Het land blijft vastzitten aan een oud en duur model, ondanks dat de beperkingen en kosten ervan bekend zijn. Het is tijd om de rollen om te keren en burgers zelf te laten registreren voor deelname aan de verkiezingen.
Door het registratieproces om te draaien, zouden alleen degenen die daadwerkelijk willen stemmen zich inschrijven. Dit biedt tal van voordelen. Ten eerste kan de overheid exact weten hoeveel mensen zich gaan aanmelden, wat logistieke planning en kostenbeheer aanzienlijk eenvoudiger en efficiënter maakt. Ten tweede krijgen politieke partijen een beter inzicht in hun potentiële kiezers en kunnen ze hun campagnes gerichter en effectiever inrichten.
Een bijkomend voordeel is dat partijen die weinig kans maken op een verkiezingsoverwinning, hun tijd en financiële middelen niet hoeven te verspillen. Zo ontstaan er minder ‘carousel-kandidaten’ die slechts meedoen voor de sier, en richten partijen zich meer op serieuze bijdragen aan het politieke debat.
Hoewel tegenstanders kunnen aanvoeren dat dit een deel van het electoraat kan uitsluiten, zou dit argument juist een stimulans moeten zijn voor burgers om actiever betrokken te zijn bij het politieke proces. In een tijdperk waarin het internet en andere technologieën een groot deel van ons leven beheersen, zou een modernisering van het kiesstelsel een logische en noodzakelijke stap zijn. Hiermee kunnen we niet alleen besparen op de kosten, maar ook de efficiëntie en betrokkenheid bij het verkiezingsproces vergroten.
De traditionele manier van oproepingskaarten versturen zou vervangen kunnen worden door een systeem waarin kiezers zich zelf actief aanmelden. Dit zou niet alleen de kosten drukken, maar ook leiden tot een meer betrokken en geïnformeerd electoraat, wat uiteindelijk de kwaliteit van onze democratie ten goede komt.
In veel landen moeten kiezers zich registreren om te stemmen. Voorbeelden zijn de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Australië, India, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en Brazilië. Registratie kan vaak online, per post of persoonlijk, en helpt kosten te besparen en de verkiezingslogistiek te verbeteren
