Over precies een jaar gaan de verkiezingen plaatsvinden in Suriname. We zien dat alle partijen opeens wakker zijn en met allerlei ongeloofwaardige verhalen komen over de economie om de kiezer voor de gek te houden. Onder de politieke partijen is er geen enkele die nog met een goed verhaal is gekomen.
Het goede verhaal over Suriname begint met hoeveel miljoen USD Suriname onder de minst gunstige omstandigheden zal verdienen in de komende 10 jaren. Vanuit die mogelijkheid moeten politieke partijen hun verhaal beginnen en met cijfers. Politieke partijen moeten met cijfers komen. En dat doen onze politici niet, men komt steevast met indianenverhalen.
De partij die zwaar aan geloofwaardigheid heeft ingeboet en nauwelijks maatregelen kan uitvoeren in de komende 24 maanden die verschil gaan uitmaken is de VHP. De partij was de dominante regeringsparticipant in deze regeerperiode en leverde de president af. De klachten waren er vanaf het begin van friends en family accommoderen en wantrouwig zijn tegen iedereen die niet in de Olifant rondloopt. Ook is gebleken dat een geforceerd bromtji djari verhaal door de partij ten uitvoer is gebracht wat betreft openbare ambten, maar dat het tempo van deze uitvoering niet strookt met het niveau waarin de bromtji djari zelf in de partij is doorgevoerd intern. Zo zijn grote delen van de partij, inclusief de sponsoren, nog voorstander van de reguliere manier van zaken doen.
De schade is de komende 4 jaar consistent aangericht aan de geloofwaardigheid van de partij en er zijn geen maatregelen om het tij te keren. De niet-traditionele kiezers die in 2020 de partij ongekend groot maakten in de geschiedenis, die schijnen al het besluit te hebben genomen om niet op dezelfde wijze te stemmen. Dit schijnt ook een onomkeerbaar besluit te zijn. Het een en ander is flink verpest door hooggeplaatste personen die veel macht gedelegeerd hebben gekregen, zoals de minister van Bibis. Wat de partij in dit hoog politiek seizoen moet doen is om de traditionele kiezers waarop ze kunnen rekenen, niet te verliezen. Dat zijn de kiezers die niet kijken naar programma’s en prestaties van de regering, maar puur op wie ze stemmen. Deze kern is in de partij generaties en de stemkeuze is gebaseerd op ‘voorouderverering’, cultuur en loyaliteit.
Onder het gewijzigde kiesstelsel kan het zijn dat het verlies in zetels door het wegblijven van de niet-traditionele groep, zich zal compenseren met winst door het kiesstelsel. Opmerkelijk is dat er vanuit de 5e lijn van de VHP pogingen worden gewaagd om de partij in een samenwerking en vrijage te dwingen met de NPS, ondanks de wanvertoning van de NPS door uit een regering in moeilijkheden te stappen.
Een partij die bij de gemiddelde Suriname weer zichzelf heeft bewezen en als zwaar wanpresterend naar buiten is gekomen, is de ABOP. Deze partij heeft voldaan aan alle verwachtingen, maar haar positie heeft de partij te danken aan traditionele kiezers. Deze kiezers verschillen niet veel van de traditionele kiezers van de VHP door de enge referentiekaders. In hun ogen heeft de partijvoorzitter bijvoorbeeld zich gepresenteerd zoals van hem verwacht wordt. Hij heeft zich gepresenteerd als een leider en een man. Het is hem bijvoorbeeld gelukt om tegen de Grondwet in een regering binnen een regering te draaien. De ABOP-achterban duldt geen zwakke man, een man die van het gevecht wegloopt en kiest voor de vrede. De ABOP hoeft bijna geen campagne te voeren net als de VHP, het is allemaal om mee te doen aan het seizoen. In tegenstelling tot de VHP zal de ABOP teruggaan door het systeem dat is gewijzigd.
Een partij die reden heeft om campagne te voeren is de NDP. Deze partij heeft nog terrein om te winnen en zal in het binnenland zetels verliezen althans zwaar moeten vechten tegen de ABOP en misschien ook de BEP. De traditionele kiezer bij de NDP is enorm, maar de kunst is om de niet-traditionele kiezer die vertrekt bij de VHP aan te trekken. Het geluid is dat deze kiezers het niet zien zitten om op de NDP te stemmen. Deze kiezers zitten met een groot probleem, of ze gaan niet naar de stembus, of ze stemmen blanco. Sterke alternatieven zijn er niet.
De NPS is wel uit de moeilijke coalitie teruggetreden, maar deze partij heeft geen sterk politiek verhaal door tegenvallende politici en niet te vergeten een partijvoorzitter die het volk totaal niet aanspreekt. De NPS is van een op waarden en normen gebaseerde partij onder Venetiaan veranderd in een opportunistische partij, net als de DOE. Het seizoen is begonnen. Absurde verhalen zullen we aan een beschouwing onderwerpen zonder aanzien des persoon.
