De vakbond bij Energie Bedrijven Suriname (EBS), gesteund door de Unie van Assertieve Vakbonden (UvAV), blijft voor onbepaalde tijd vergaderen totdat hun problemen zijn opgelost. De bond heeft het vertrouwen in de EBS-directie opgezegd en eist een herstart van CAO-onderhandelingen en het herstel van bondsvoorzitter Marciano Hellings. Ze benadrukken de dringende behoefte aan loonaanpassingen en rechtvaardige promoties.
Ondanks een gerechtelijk verbod op staken, gebruikt de bond vergaderingen als drukmiddel.
Hoewel de actie van de vakbond begrijpelijk is vanuit het perspectief van werknemersrechten, zijn sommige eisen buitensporig. Het ontslag van Marciano Hellings is een kwestie tussen werkgever en werknemer en zou volgens de wettelijke procedures bij het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken moeten worden beslecht. De vakbond heeft hierin geen juridische basis om zich te mengen. Hellings moet zijn ontslag aanvechten bij de ontslagcommissie, zoals elke werknemer zou moeten doen.
De bond heeft zichzelf in een hoek gedreven door hun schoten al te lossen en er is nu geen weg meer terug. De eis om het vertrouwen in de directie op te zeggen, valt buiten de bevoegdheid van de bond en betreft de staat Suriname, de eigenaar van de EBS. De vakbond hoort zich niet in te mengen in zulke zaken.
Het lijkt erop dat deze acties voortkomen uit een vakbondscultuur die dateert uit de jaren ’60 en ’70, waarbij ongeacht het middel de doelen worden nagestreefd. Het moet echter duidelijk zijn, dat de EBS een cruciaal bedrijf is en dergelijke acties zijn potentieel schadelijk voor de nationale belangen. De vakbond misbruikt hierbij zijn macht en de onmogelijkheid van de directie om gespecialiseerde werknemers snel te vervangen, gezien de jarenlange investeringen in hun opleiding.
De enige rechtvaardiging van de vakbond lijkt hun eis voor loonaanpassingen te zijn. Dit is inderdaad hun primaire taak en een legitiem streven. De andere zaken, zoals het vervangen van de directie of het ontslag van Hellings, horen geen deel te zijn van hun strijd.
Kortom, terwijl de vakbond in haar recht staat om loonaanpassingen te eisen, zijn de overige acties onwenselijk en schadelijk. Het zou beter zijn als de vakbond zich concentreert op rechtvaardige arbeidsvoorwaarden en de andere zaken overlaat aan de bevoegde instanties.
