In de politieke arena is het niet ongebruikelijk om kandidaten te zien die hun beloftes aan de kiezers niet nakomen. Deze kandidaten stellen zich aanvankelijk beschikbaar voor een functie binnen De Nationale Assemblée (DNA), maar kiezen later een rol binnen de uitvoerende macht, oftewel de regering. Politicoloog Ricardo deelt zijn kritische inzichten over deze praktijk en benadrukt de gevolgen voor de geloofwaardigheid van politici.
Door de hele geschiedenis heen hebben we gezien dat gekozen kandidaten vaak een positie in de uitvoerende macht aannemen. Dit is uiteraard voordelig voor hen, maar het is niet eerlijk tegenover de kiezers die hen iets anders was beloofd. Denk aan recente voorbeelden zoals Mathoera, Brunswijk en Nurmohamed bij de laatste verkiezingen. Deze politici stelden zich kandidaat voor DNA, maar kozen uiteindelijk voor functies binnen de regering.
Dit kan gezien worden als verraad aan de kiezers. Met welke gezichten kunnen zij bij de volgende verkiezingen de kiezers weer om hun stem vragen? Ze zullen niet meer geloofwaardig overkomen. Betrouwbaarheid en integriteit zijn essentieel in de politiek. Een politicus moet altijd trouw blijven aan zijn of haar woorden.
De vraag is nu hoe de kiezers dit gedrag zullen beoordelen. Zullen ze het systeem accepteren zoals het is, of zullen ze deze politici afstraffen? Het vertrouwen van de kiezers zal moeten worden herwonnen. Een kandidaat moet consistent zijn in wat hij of zij belooft, anders zullen mensen het vertrouwen in de politiek blijven verliezen.
Politieke betrouwbaarheid en integriteit zijn cruciaal om het vertrouwen van de kiezers te behouden. Of de kiezers genoegen zullen nemen met de huidige praktijken blijft een intrigerende vraag, en de tijd zal uitwijzen of dit gedrag door de kiezers wordt bestraft.
