De Nationale Assemblee in Suriname, het Surinaams parlement, heeft onlangs haar 158-jarige bestaan herdacht. De DNA is heel vaak in het nieuws, vooral als er robbertjes in het hoogste college van staat worden uitgevochten, als DNA-leden de zaal worden uitgezet, DNA-leden zich misdragen in DNA of wanneer de begroting wordt aangenomen of wetten worden goedgekeurd.
Er is in de afgelopen periode onder voorzitterschap van Jenny Simons heel veel veranderd in DNA. Het Surinaams parlement is digitaal gegaan en er wordt intern gewerkt met een digitaal systeem. De DNA is een van de meest openbare instituten in Suriname. Het is het meest transparante van alle 3 machten in Suriname. Alle nieuwe wetten worden op de website van DNA gepubliceerd, waardoor juristen en belanghebbenden niet met stapels papier hoeven te lopen. Ook de oude wetten die ooit in het parlement zijn goedgekeurd en zijn afgekondigd zijn op de website van DNA te vinden. Op YouTube kunnen belanghebbenden alle afgelopen vergaderingen weer terug bekijken.
De DNA heeft een eigen tv-kanaal dat alle openbare vergaderingen van commissies of plenair live uitzendt in hun volle omvang. De vergaderingen van DNA worden op dit kanaal herhaald. Verder worden de activiteiten buiten de openbare vergaderingen waarmee de DNA-leden bezig zijn namens het parlement, ook op het kanaal uitgezonden. Verder liggen een heleboel wetsvoorstellen al een hele tijd op de website van DNA. Ze kunnen heel snel worden opgeslagen en rustig bestudeerd.
Meer open en transparant kan DNA volgens ons, gelet op de Surinaamse omstandigheden als ontwikkelingsland, niet worden. We moeten dus zeggen dat DNA heel toegankelijk en open is geworden voor de burgers van Suriname. De DNA heeft de bal gezet op de helft van de kritische burger en de vraag is of die kritische burger van Suriname wel gebruik maakt van de ruimte die de DNA aan hun biedt.
Wij hebben de indruk dat de burgerij niet eens op de hoogte is van de openheid en de transparantie. Wetten liggen al een tijdje voordat ze worden behandeld, We zien dat belangengroepen niet proactief zijn en op constructieve manier hun bijdrage leveren aan het komen tot meer breed gedragen en ondersteunde wetten.
Wij vinden wel dat vooral in de tijd van Jenny Simons de DNA grote stappen vooruit heeft gemaakt als openbaar instituut. Wat we ook zien is dat de vrije pers ook heel weinig gebruikmaakt van de speelruimte die ze van DNA hebben gekregen. Heel vaak zien we dat mediawerkers DNA-leden interviewen zonder de wetten die in behandeling zijn kritisch te hebben bestudeerd. Daardoor slikt men alles zonder door te vragen wat door de DNA-leden aan hen wordt voorgehouden. Ook deugen de verslagen vanuit de DNA niet, omdat ze heel oppervlakkig zijn en omdat de journalist de verklaringen van DNA-leden voor zoete koek neemt. Zo komt het wel eens voor dat men een bepaald belang juist schaadt en een tegenovergesteld belang dient, terwijl men in de media het omgekeerde doorgeeft of in hun speech het omgekeerde verhaal vertelt. De media nemen deze verhalen gewoon over ervan uitgaande dat DNA-leden de boel niet voor de gek zullen houden. Dat is op zich dus zeer naïef.
We moeten dus stellen dat het instituut van DNA qua openheid, transparantie en organisatie, geheel bijdetijds is. De invulling van de DNA-leden is een zaak van de politiek en heeft in principe niets met DNA te maken.
Het voorbeeld van openheid en transparantie is niet opgevolgd door de regering die nog steeds een doolhof is en een enclave met hoge muren voor de burgerij. Het jammerlijke is wel dat DNA geen goede vergaderzaal heeft. Er is een gebouw van DNA gerehabiliteerd, maar zonder vergaderzaal. De bouw van de vergaderzaal heeft oponthoud door stagnaties vanwege UNESCO..
De eerste volksvertegenwoordiging in Suriname werd gevormd door de Koloniale Staten, vanaf 1866. In 1936 werd de naam gewijzigd in de Staten van Suriname. Toen Suriname op 25 november 1975 een onafhankelijk land werd, werd de volksvertegenwoordiging Parlement van de Republiek Suriname genoemd. Bij de staatsgreep van 1980 werd dit parlement buiten werking gesteld.
Nog in 1980 werd de Nationale Assemblée ingesteld. Via het grondwettelijke referendum van 1987 werd de Nationale Assemblée een democratisch instituut. Op 1 augustus 1996 werd het parlementsgebouw geheel verwoest door een grote brand. Hiermee ging het pand uit de 18e eeuw verloren dat waarin in 1887 voor het eerst een vergadering werd gehouden door de Koloniale Staten, en vervolgens door de opvolgers: de Staten van Suriname en De Nationale Assemblée.
Voor de vergaderingen van DNA werd een tijdelijke oplossing gevonden in het oude gebouw van de Kamer van Koophandel en Fabrieken en later dat jaar werd verhuisd naar het pand van de Buiten-Sociëteit Het Park. Het duurde nog jaren voordat er overgegaan werd tot de nieuwbouw van DNA, maar nog steeds zonder vergaderzaal. Hiervoor werd in 2017 een ontwerp goedgekeurd; in 2019 maakte Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP) de start van de herbouw. De financiering is afkomstig van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank.
Het nieuwe pand werd op 14 april 2022 opgeleverd en is een identieke herbouw van de oude Assemblée. Met de herbouw was een bedrag van 3,4 miljoen USD gemoeid. Er moet nog wel een grotere vergaderzaal voor het parlement bij gebouwd worden. Het pand werd in januari 2023 officieel in gebruik genomen.
