UvAV geeft indrukwekkend visitekaartje af
De Unie van Assertieve Vakbonden (UvAV) wordt een begrip in Suriname. De manier waarop ze zich heeft geprofileerd maakt heel veel indruk. Het leiderschap van de nieuwe centrale is meerkoppig. Het bestuur bestaat uit een aantal jonge persoonlijkheden. Het is niet zo dat de voorzitter alleen in beeld zal zijn, want dat is nu wel het geval bij alle vakcentrales. Naast de voorzitters is vrijwel niemand van de vakcentrales bekend. De enige uitdaging die deze jonge persoonlijkheden, die redelijk goed geschoold zijn, hebben, is dat zij de eenheid onderling behouden en het voorzitterschap van een andere jongere accepteren.
Het bestuur is veelbelovend en het zijn niet alleen maar praters, maar vooral doeners. Ze hebben een hele tijd het oude leiderschap dat niet meer deugt en verlamd is door belangenverstrengeling, geduld en nu is het geduld opgeraakt. De jonge vakcentrale is nu al een organisatie met gewicht door 4 belangrijke vakbonden. Nu al zijn ze 10 maal meer representatief dan sommige lege vakcentrales die alleen maar teren op hun naam en een voorzitter die mooi Nederlands kan praten. Maar geschiedenis is geen garantie en waarborg voor representativiteit. Representativiteit betekent dat een organisatie voldoende werknemers vertegenwoordigt, zodat ze zwaarwichtig genoeg zijn om als gesprekspartner te dienen nationaal van de regering.
Maar ook binnen het VN-systeem dwingen zulke organisaties hun vertegenwoordigend vermogen aan, door ook internationaal hun plaats aan de tafel op te eisen. Het is alleszins redelijk en zelfs geboden dat de Surinaamse wrokomangs en –uma’s vertegenwoordigd worden door vakcentrales die genoeg leden van de werkende klasse achter zich hebben. Nu al heeft de UvAV laten doorschemeren dat er vakcentrales zijn die leeg zijn of niet over zoveel draagvlak bezitten, maar puur vanwege de tradities in allerlei organen zitten. Terecht zegt de UvAV dat deze vakcentrales moeten terugtreden of dat de regering hen niet dezelfde waarde en het gewicht moet toekennen als aan grote vakcentrales die wel meer werknemers vertegenwoordigen.
We vernemen regelmatig dat de regering praat met vakcentrales die in de Ravaksur zitten. UvAV kan zich aansluiten bij de Ravaksur, maar dat is uiteraard niet verplicht. Wat de UvAV ook kan doen is samen met de vakcentrale COL die ook een aantal bonden onder zich heeft een nieuwe raad van vakcentrales in Suriname op te richten. Dat is allemaal een vrijheid die de werknemers in Suriname hebben. De regering zal dan moeten dealen met twee overkoepelingen van vakcentrales.
De Surinaamse Grondwet en de verdere wetgeving zouden die waarborgen en garanties wel geven. De UvAV kan van 4 vakbonden uitgroeien naar het veelvoudige. Een factor die als een enorme aantrekking zou kunnen fungeren zijn de statuten van de UvAV. Die geven namelijk heel helder en duidelijk aan dat bestuursleden niet deel mogen nemen aan de actieve politiek. Indien dat wel gebeurt dan moeten ze terugtreden uit het bestuur of kunnen ze worden ontslagen. De UvAV is daardoor geen organisatie die mensen voor de gek wil houden, het is een organisatie opgezet door oprechte jonge vakbondsleiders.
De UvAV wil zich met deze grondregels onderscheiden van alle andere vakcentrales en wij zeggen dat het ze wel is gelukt. Het alternatief voor oprecht vakbondsleiderschap is er nu, het zijn jongeren die zich hebben laten scholen en ook ervaring hebben opgedaan. Ze zijn jong, maar het zijn geen groentjes. Het is nu aan de oprechte vakbonden om zich aan te sluiten bij de UvAV. Het is nu aan de zelfbewuste werknemers die lid zijn van de vakbonden om hun besturen tijdens de bijeengeroepen alv de opdracht te geven om zich bij de UvAV aan te sluiten. De UvAV zien we als een reactie op een aantal zaken. Ten eerste de vergrijzing die effect heeft op de slagvaardigheid van de vakbeweging. Ten tweede de corrumpering en de schijn die de ‘oude’ vakbondsleiders nu tegen zich hebben. Ze gaan door als te zijn omgekocht door de politiek en gecorrumpeerd in die zin dat ze alleen opkomen voor persoonlijke belangen. En dat ze voor hun persoonlijke (lees: politieke) belangen de werknemers kunnen verkopen. Ze gaan ook door als te zijn verlamd door verkeerde netwerken en vriendschappen, vooral binnen de politiek en bij grote bedrijven.
De ontevredenheid heeft zich geuit tijdens deze regeerperiode onder andere binnen het onderwijs met discutabel leiderschap door de dubbele pet van politiek en vakbeweging.
Wij zijn de mening toegedaan dat het samengaan van politiek en vakbond in Suriname alleen op papier bestaat en in de praktijk al decennialang niet meer werkt, vooral omdat de corruptie binnen de politiek is toegenomen. Die probeert iedereen om te kopen en te neutraliseren, omdat ze daartoe in staat zijn door ‘faciliteiten’ te verlenen. We hebben hier gesteld dat politiek en vakbond niet goed samengaan bekeken vanuit het perspectief van de werknemers. Want, bij een botsing van belangen kiest men altijd voor de politiek, vanwege de faciliteiten zoals banen, commissariaten, betaalde adviseurschappen en andere voorzieningen.
Wij complimenteren de UvAV met deze zeer gedurfde stappen die ook het karakter van de oprichters weergeven. Het is nu uitkijken hoeveel vertrouwen deze vakcentrale verder krijgt. De aanwas verwachten we vanuit het bewuste en meer geschoolde deel van de beroepsbevolking. De UvAV zal haar plaats in de top van de vakbeweging opeisen en dat proces zal mooi zijn om te aanschouwen.
