Voor kleine landen met een kleine bevolking, beperkte budgetten en een groot landoppervlakte, kunnen traditionele militaire structuren zoals een conventioneel leger met landmacht, zeemacht, en luchtmacht inderdaad ineffectief of onpraktisch zijn. Dit komt door een aantal factoren zoals beperkte financiële middelen, een klein bevolkingsaantal niet voldoende om een omvangrijk en divers militair personeelsbestand te onderhouden, en logistieke uitdagingen bij de verdediging van een groot gebied.
Bij de onafhankelijkheid van Suriname was er geen breed gedragen steun voor de oprichting van een leger. Desondanks heeft de Nationale Partij Suriname (NPS), destijds aan de macht, de vorming van een militaire macht doorgezet. Een coup heeft vervolgens een periode van ongekende ellende ingeluid, waarvan de gevolgen tot op heden voelbaar zijn.
Geconfronteerd met machtige buurlanden zoals Frans Guyana (Frankrijk) en Brazilië, erkent Suriname dat het niet in staat is om een conventioneel militair conflict aan te gaan. Door de recente olie-inkomsten heeft zelfs het eens zo zwakke militaire Guyana haar arsenaal kunnen uitbreiden, met steun van zowel de Verenigde Staten als het Verenigd Koninkrijk. Ondanks deze uitdagingen heeft het Surinaamse leger waardevolle ervaring opgedaan tijdens een binnenlandse oorlog. Veel van de betrokken militairen naderen nu hun pensioen, wat nieuwe vragen oproept over de toekomst van de nationale defensie van het land.
Kleine landen overwegen alternatieve beveiligings- en defensiestrategieën die zijn afgestemd op hun unieke situaties. Deze benaderingen omvatten de focus op gerichte defensiecapaciteiten, investeringen in high-tech systemen zoals drones en cyberverdediging, en de toepassing van guerrillatactieken voor asymmetrische oorlogsvoering. Verdere opties betreffen internationale samenwerking voor collectieve verdediging, de ontwikkeling van gespecialiseerde veiligheidskrachten voor grensbewaking, en het contracteren van private militaire bedrijven voor specifieke opdrachten.
Gemeenschapsgebaseerde verdediging, waarbij lokale gemeenschappen worden betrokken bij defensie-inspanningen, vormt eveneens een waardevol onderdeel. Deze strategieën bieden mogelijkheden om het landsverdedigingssysteem te versterken en aan te passen aan hedendaagse dreigingen, rekening houdend met de geopolitieke situatie en beschikbare middelen van het land.
