Oh, wat leven we toch in glorieuze tijden waarin de kunst van het politieke gesprek een gedaanteverwisseling ondergaat. Stap aan de kant, ouderwetse toespraken en debatten; de tijd is rijp voor de nieuwe rage: het sublieme zwijgen. Vooral opgemerkt bij de ministers van de ABOP, waar sommigen hun namen in de mist der vergetelheid hebben laten vallen. Zo innovatief, dat ze de ‘operatie stilzwijgen’ en ‘strategisch ontduiken’ tot kunst hebben verheven. Waarom de moeite nemen om te praten als je status als mysterie je zoveel interessanter maakt?
In tegenstelling tot de VHP-ministers, die dapper de storm van media-aandacht trotseren – praten ze wel, luisteren of niet, dat is een ander verhaal. Ze doen tenminste een poging, ze durven! Ze behandelen de persconferenties alsof ze op het podium van een talentenjacht staan, strijdend voor de gunst van het publiek met hun woorden als zwaarden. Bravo, wat een moed!
Dan hebben we de ABOP-ministers, waarvan sommigen in een soort Hogwarts-achtige onzichtbaarheidsmantel lijken rond te lopen – zo zeldzaam zijn ze in het publieke discours. Is het onwetendheid, kortzichtigheid of wellicht een tactische keuze? Of misschien denken ze bij zichzelf: “Laat ze maar praten, wat kunnen ze ons maken?” Het schijnt een fascinerende strategie te zijn – als we onzichtbaar zijn, kunnen ze ons niets doen.
Laten we het ook even hebben over de persconferenties van de vicepresident, die verdienen echt een speciale vermelding. Wie heeft Netflix nodig als je gratis toegang hebt tot wekelijkse presentaties gevuld met humor en spektakel, zonder dat je er een kaartje voor nodig hebt? Het is de ultieme reality-tv: politieke edities. Wie wist dat politiek zo’n fantastische bron van entertainment kon zijn?
Dus, of het nu gaat om een strategie, een subliem kunststuk van minachting voor het publiek, of gewoon pure politieke aversie tegenover duidelijke communicatie, één ding is zeker: er is nooit een saai moment in de politieke arena.
In een wereld waarin spreken zilver is en zwijgen goud, lijken sommige van onze politieke helden op weg naar een medaille in het Olympische onderdeel van “de stilte bewaren”. En wij, het gewaardeerde publiek, blijven zowel verward als geamuseerd achter.
