De brandweer is weer spontaan in beraad gegaan. Nu gaat het weer om betalingen van overuren die niet zouden hebben plaatsgevonden. Op dit stuk zouden er toezeggingen zijn gedaan door de regering en de belofte zou niet zijn nagekomen.
Overuren bij de overheid zijn een heel interessante issue en neemt soms een vreemde wending aan. Het is bekend dat de lonen bij de Surinaamse overheid laag zijn. Dat geldt voor iedereen die de status van ambtenaar draagt, met uitzondering van enkele groepen binnen de rechterlijke macht. Het gevolg is dat ambtenaren dan een bijbaan zoeken om het inkomen aan te vullen. Deze aanbeveling is trouwens ook een keer gedaan door een voormalige vp tijdens de vorige regering. Toen was het besluit niet genomen om de lonen massaal te verhogen vanwege een vrees voor inflatie. Recent is door Binnenlandse Zaken het besluit weer genomen om ambtenaren de gelegenheid te geven van huis uit te werken. Waar mogelijk, kunnen ambtenaren in samenspraak van huis uit werken en op benzine besparen. Deze maatregel was ook ingevoerd als een vorm van loonsverhoging, omdat de regering ervoor koos om geen massale loonsverhogingen toe te passen.
Bij enkele diensten die in shiftverband werken en soms ook nog onderbezet zijn, is er een vreemde situatie aan de hand. Daar eisen de ambtenaren dat ze in aanmerking komen om overuren te boeken. Daar is er ook een gebruik dat de ambtenaren per maand een aantal overuren mogen maken. Naar verluidt zou er een maximum zijn van 300 overuren per maand. Daar zou ook nog bij komen kijken dat het percentage overuurgelden te betalen bij de overuren op een zondag veel hoger zouden zijn dan de overuren op de normale doordeweeks dagen. Overwerk op zich zou ook nog meer betaald zijn dan normaal werk. Door deze overwerkgelden is de betaling aan het eind van de maand misschien het dubbele van wat men normaal zou verdienen aan het eind van de maand zonder overwerk.
Het is algemeen bekend dat in de private sector werknemers niet graag overuren willen draaien. Dat is eigenlijk de normale situatie op de werkplek. Overuren is daar iets wat werknemers in bijzondere gevallen accepteren en toestaan. Overuren maken is dus in de private sector incidenteel. Het is geen eis of initiatief van de werknemer, maar het is op initiatief van de werkgever. Er moeten overigens grondige redenen zijn om overwerk te verlangen. Bovendien is er in de private sector iets als een overwerkvergunning dat door een arbeidsbureau moet worden verleend. En vergunningen worden over het algemeen niet verleend als er geen reden is om over te werken. Overwerken zonder een overwerkvergunning is dus illegaal. Er zijn werknemers die in de private sector weigeren om overwerk te verrichten.
Bij lanti in Suriname rekenen enkele groepen op hun overuurgelden. Ze komen in opstand als ze geen overuren mogen boeken. Het is dus bij de overheid de omgekeerde wereld. De bepaalde ministeries zijn verplicht om aan hun ambtenaren per maand een aantal overwerkuren per maand te gunnen, in ruil voor rust in de tent. Maar ook bij ambtenaren behoort te gelden dat overwerk verrichten meer een plicht is onder bepaalde omstandigheden dan een recht van de ambtenaar. Dat betekent dat de regering als werkgever het recht heeft om te zeggen dat eigenlijk niemand mag overwerken ten eerste. Ten tweede mag de overheid aangeven onder welke bijzondere omstandigheden slechts overwerk zal worden verricht. De ambtenaren hebben dan niet het recht om overwerkuren te boeken.
Overwerk is duurder voor de werkgever dan normaal werk. Het gevolg hiervan is dat de ambtenaren liever overwerk hebben dan normaal werk. Dat betekent dat men tijdens de normale uren zal onderpresteren, waardoor het erop gaat lijken dat er een onderbezetting is, want het werk kan niet worden afgemaakt. Daardoor wordt de noodzaak kunstmatig gecreëerd om over te werken. Er zijn diensten die inderdaad zijn onderbezet. Daar klagen de werknemers dat ze onderbezet zijn en gedwongen worden om langere uren te maken. Een voorbeeld daarvan zijn de luchtverkeersleiders. Deze groep heeft om deze situatie ook enkele keren gestaakt. Dat is eigenlijk de gezonde situatie wat betreft overuren.
Er zijn vaak berichten verschenen bijvoorbeeld van politiemannen die eisen dat ze een aantal overuren maken per maand en dat is de ongezonde situatie. De overheid moet echt nagaan of diensten zijn onderbezet. Wanneer het te verrichten werk zonder dat er drastische wijzigingen zijn in de samenleving, niet door het aantal ambtenaren kan worden verricht, dan hoeft het niet zo te zijn dat dit komt, omdat er sprake is van onderbezetting. Er kan evengoed sprake zijn van een heel lage productiviteit. Dat is de oplossing niet meer mensen in dienst nemen, maar de productiviteit gaan verhogen.
In Suriname is men te vaak en te snel geneigd om te praten over een onderbezetting. De conclusie van onderbezetting komt na een exacte berekening van het te verrichten arbeid, het aantal uren te verrichten arbeid en de beschikbare mankrachten. Daarmee wordt de ideale bezetting gemeten en komt dan uit de bus of bij de huidige bezetting sprake is van onderbezetting of overbezetting.
Kortom, de zaak van de overuren en ook dubbele boekingen, wat het geval zou zijn bij de brandweer, moet inderdaad worden onderzocht. De regering moet de zaak van de overuren gezond maken. Structureel overuren maken betekent ook dat mensen daardoor ziek worden en dat is dan weer onkosten voor de staat en lijden voor de ambtenaren. Deze zaak moet dus worden gesaneerd.
