In een tijd waarin het regeerbeleid en de programma’s van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) door het overheidsbestuur worden uitgerold, draait de discussie voornamelijk om datagedreven resultaten en economische herstructureringen. Echter, verborgen achter de kille cijfers en grafieken, strijden gewone burgers een oorlog die ver verwijderd is van de digitale dashboards van beleidsmakers. Het is een strijd die zich afspeelt in de intimiteit van de slaapkamer, de stress van het kantoor, en de fragiliteit van het huiselijke leven.
Terwijl de aandacht gericht is op het stabiliseren van economieën en het voldoen aan internationale verwachtingen, wordt het menselijk leed dat door deze maatregelen wordt veroorzaakt vaak over het hoofd gezien. De huidige koers van het beleid, gestuurd door het IMF, lijkt de mens uit het oog verloren te hebben.
Deze onzichtbare slagvelden leiden tot maagzweren, hoge bloeddruk en een ongekende emotionele last voor de gemiddelde burger. Frustratie, woede en irritatie worden dagelijkse kost als gevolg van inflatie, het uitblijven van regen en fluctuerende wisselkoersen. Wat voor beleidsmakers slechts een ander cijfer is, vertegenwoordigt voor velen een realiteit gevuld met onrust en ontij.
In de woorden van Dr. Joseph F. Mantagno uit zijn boek ‘The problem of nervousness’: “Je zult niet door wat je eet aan een maagzweer lijden, maar eerder door datgene wat jou ‘opeet’.” Dit wordt verder benadrukt door de beroemde Arabische dichter Al-Mutanabbi, die zei: “Stress maakt van een dikkerd een vel over been, bleekt het haar van een jonge man wit en geeft hem een miserabel voorkomen.” Het lijden door deze oorlog is zo diepgaand dat volgens Life magazine, maagzweren als de tiende meest dodelijke ziekte worden gerangschikt.
De huidige staat van het overheidsbeleid roept op tot een moment van reflectie – een moment waarop de mensheid en het welzijn van individuen vooropgesteld moeten worden boven de koude berekeningen van economische herstelprogramma’s. Het is tijd om de onzichtbare slagvelden te erkennen en aan te pakken, om een balans te vinden die niet alleen financiële stabiliteit waarborgt maar ook het menselijk welzijn bevordert.
