De Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) bevindt zich middenin een financieel debacle dat vragen oproept over het beheer en de ethiek binnen de organisatie. Sinds 2011 heeft de voormalige directie van de SLM in verschillende fasen ongeveer 22 miljoen Amerikaanse dollar ontleend aan het Pensioenfonds van de maatschappij. Deze handelingen, die vanaf het begin tegen de regels waren omdat deze gelden rechtstreeks en onaangetast naar het Pensioenfonds hadden moeten vloeien, hebben nu een schrijnende situatie veroorzaakt.
Historisch gezien hebben zowel de vakbond bij de SLM als het bestuur van het Pensioenfonds deze praktijken toegelaten, waardoor er jarenlang geen einde aan kwam. Vanuit financieel-economisch oogpunt lijkt het dat de SLM genoot van een façade van welvaart. Salariëringen, bonussen, en interne personeelsleningen werden uitgedeeld alsof er geen morgen was, terwijl de realiteit was dat het pensioenfonds langzaam leegliep.
De belangrijkste verantwoordelijken, de voormalige leiding van de SLM en de vakbond, hebben nagelaten te handelen, zelfs toen het duidelijk was dat er alarm geslagen moest worden. Deze stilte roept vragen op over de onderliggende motivaties en mogelijke compromitterende omstandigheden die tot deze situatie hebben geleid.
Met de SLM nu in een fragiele staat van herstel, is het duidelijk dat het bedrijf niet in staat is om de onttrokken gelden terug te storten. Dit legt een gigantische last op de schouders van het pensioenfonds en, onvermijdelijk, de werknemers van de SLM zelf.
De Centrale Bank van Suriname, met haar toezichthoudende functie over pensioenfondsen, staat nu voor de uitdaging om adequate maatregelen te nemen. Dit zou kunnen betekenen het pensioenfonds onder curatele stellen en het uitvoeren van een grondig onderzoek naar de besteding van de oneigenlijk gebruikte $22 miljoen.
Vanuit een bredere visie moet deze casus een wake-up call zijn voor zowel de vakbonden als het management binnen soortgelijke bedrijven. De noodzaak voor transparant beheer en strikte naleving van financiële ethiek kan niet worden onderschat. Uiteindelijk is het de werknemer die de prijs betaalt voor financiële misstappen en mismanagement.
