De huidige economische ontwikkelingen in het land maken dat de middenklasse steeds meer naar de rand van armoede wordt geduwd. De economische uitdagingen zijn door een ieder in het land, van rijk tot arm, merkbaar. Echter lijkt het erop dat de pijnpunten binnen de middenklasse door de huidige beleidsmakers en de regering, onder beleid van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), grotendeels worden genegeerd. De regering onderschat steeds weer het belang van een sterke en stabiele middenklasse.
Vanuit een maatschappelijk oogpunt wordt de middenklasse vaak gezien als de ruggengraat van de economie. Niet alleen betaalt de middenklasse een aanzienlijk deel van de belastingen, ze vertegenwoordigen ook een hoger niveau van onderwijs en deskundigheid. Haar rol in de samenleving is niet weg te denken, aangezien zij zowel consumenten als producenten zijn en hun bijdrage zorgt voor een gezonde en evenwichtige economische ontwikkeling.
De financiële druk op de middenklasse heeft grotere gevolgen voor het totale welzijn en economische stabiliteit. Echter, door herhaalde economische tegenslagen en onvoldoende steunmaatregelen binnen het sociaal beschermingsstelsel wordt de middenklasse keer op keer onder druk gezet.
Middle class squeeze
Wanneer de economische druk op middeninkomens gezinnen toeneemt als gevolg van stijgende kosten van levensonderhoud, verhoogde prijzen in de winkels, stagnerende lonen, onregelmatige prijsstijgingen op producten en andere financiële uitdagingen, is er sprake van een “middle class squeeze”.
Wereldprobleem
Volgens een rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OECD) heeft de middenklasse de afgelopen 30 jaar een zwakke loongroei doorgemaakt, waarbij het mediane inkomen met een derde minder is gestegen dan het gemiddeld inkomen van de 10 procent rijken. Over het algemeen zijn huishoudens met een gemiddeld inkomen ook geen ontvangers van sociale zekerheidsregelingen. In de afgelopen twee decennia zijn de prijzen voor woningbouw drie keer sneller gestegen dan het mediane inkomen voor huishoudens met een gemiddeld inkomen en zijn ze de belangrijkste oorzaak geweest van verhoogde uitgaven voor deze groep.
Verhoogde kosten voor gezondheidszorg en onderwijs vormen ook een uitdaging. De jonge generatie, hoewel zij beter opgeleid zijn, hebben nog steeds een lagere kans om hetzelfde welvaartsniveau te bereiken als de generatie van hun ouderen.
Armoedegrens
De recente aanpassing van de armoedegrens naar SRD 7.396 voor een volwassene, gebaseerd op het advies van de Commissie Armoedegrens Bepaling, heeft een belangrijke impact op de maatschappij. Het vaststellen van een armoedegrens is een voorwaarde voor de regering bij de uitvoering van sociale beleidsprogramma’s. Echter, ondanks deze herziening, zien we dat veel burgers die traditioneel gezien vielen onder de middenklasse, steeds weer naar beneden zakken. Hun lonen blijven laag en bevinden zich vaak net boven de armoedegrens.
Lonen middenklasse
Beroepen die voorheen als typisch middenklasse werden beschouwd, zoals leerkrachten en verpleegkundigen, verdienen momenteel salarissen tussen de SRD 7.000 en SRD 8.000. Dit is vaak niet genoeg om de maandelijkse uitgaven te voorzien, waardoor zij zich in een financieel benarde situatie bevinden.
Inclusief beleid
Het is verontrustend dat de sociaal beschermingsmaatregelen gericht zijn op “sociaal zwakkeren” met een maximale inkomen van SRD 6.000. Hierdoor vallen veel mensen uit de middenklasse buiten de boot en komen zij niet in aanmerking voor de nodige sociale bescherming. De situatie benadrukt de noodzaak voor de regering om de definitie van “sociaal zwakkeren” te herzien en een inclusief beleid te voeren dat rekening houdt met de toenemende kwetsbaarheid van de middenklasse.
SD
