Het was een hele trieste periode tijdens de Covid-pandemie. In 2021 keek moeder Sheila T. uit naar de komst van haar vierde kleinkind. Het gezin heeft drie zonen, waarvan de oudste en de middelste een relatie hebben.
Ze vertelt vol emoties aan Dagblad Suriname: “Ik heb mijn liefste schoondochter verloren, maar ze heeft aan de andere kant een leven gegeven. Het was en is nog steeds moeilijk om dat verdriet een plek te geven. Met alle voorzorgsmaatregelen vanuit de gezondheidszorg, had ik dit niet verwacht. Ik kon niet eens gaan bezoeken, omdat ik zelf patiënt ben met hoge suiker. Wij ondersteunden en troostten elkaar, toch voel ik me niet meer compleet door dit verlies.”
De leefomstandigheden waren niet zo mooi en toch probeerde de moeder met al het leed verder te gaan. ‘Er moest met spoed geopereerd worden aan een van mijn voeten”, snikt ze verder.
“Als mens doet het je wat, vooral als er een hechte band is. Mijn drie kleinkinderen wonen niet met ons, vanwege de woonsituatie, maar mijn zoon brengt hen wel. Zo kan ik de pijn verzachten en dat ik minder pieker. De kleinkinderen groeien als kool en ik geniet elke keer van ze.”
In tegenstelling tot haar man, die heeft zich erbij neergelegd en staat zijn vrouw liefdevol bij. Hoewel het ook zwaar is voor haar zoon Djesh, geeft hij de liefde aan zijn kinderen. “Ik mis haar nog steeds, al hadden we onze issues. De jongste is een meisje en ze lijkt precies op haar”, vertelt Djesh. De moeder heeft haar altijd als dochter geaccepteerd, wat niet altijd het geval is in een dochter schoonmoeder relatie.
CS
