Wereldwijd zijn meer dan een miljard moslims begonnen met de vastenmaand de Ramadan. In deze periode vasten de moslims voor wie dat verboden is met al hun zintuigen. Zij onthouden zich van wat over het algemeen en normaal is toegestaan zoals eten en drinken. Ze onthouden zich wat nooit is toegestaan zoals liegen, roddelen, kwaadspreken, in negatieve gezelschap zijn, gokken en alcohol drinken. En ze doen extra wat hen als hoofdzaak verplicht is zoals bidden en het geven van aalmoezen (oftewel zakaat).
Het vasten van de moslims verschilt van het vasten in andere religiën. Zo zijn er religies waar het vasten bestaat uit het eten van vegetarisch eten of het niet nuttigen van vlees, wel vis en ei. Maar het verschil ligt hem meer in het innerlijke dan het uiterlijke. Het vasten van de moslims is geen boetedoening, het is ook geen offer om iets in het werelds leven gedaan te krijgen als gunst van een opperwezen of om God te bedanken voor een gunst. Het vasten bij de moslims is ten eerste een pure vorm van gehoorzaamheid en onderwerping aan de wil van Allah, in principe zonder enige beredenering naar de ratio.
Maar, volgens de moslims is in hun heilige regels een reden gegeven voor het vasten: om zich te hoeden van het kwaad. Dat betekent dat de periode van een maand (1/12e deel van het jaar) bedoeld is om de zinnen in bedwang te houden. Want wanneer die zinnen niet in bedwang zijn, zal dat leiden zonden.
In Suriname zijn er verschillende groepen moslims. De orthodoxe soennitische groep is verbonden aan het overgrote deel van de Islam. Die hebben een meer radicale interpretatie van de Islam. De Surinaamse groep laat zich heel graag beïnvloeden door de mullahs van Pakistan. Het gevolg is dat culturele waarden en normen van Pakistan dan overgenomen worden in samenlevingen als Suriname en Nederland. Deze Pakistaanse waarden en normen en cultuur verschillen van de moslimwaarden en normen die de Indiase moslimmigranten, onze voorouders, meenamen vanuit Britsch-Indië.
Zo hebben de Indiase immigranten en hun nakomelingen vreedzaam met elkaar geloofd, totdat de beïnvloeding kwam vanuit onder andere Pakistan. Dat leidde tot conflicten in de jaren ’30. Het gevolg van deze beïnvloeding is niet vreemd, omdat in landen als Pakistan minderheden standaard worden vervolgd en soms ook vermoord. Deze moorden en aanslagen zijn in Pakistan volgens de geestelijken met de lange baarden en 2 zwarte vlekken op het voorhoofd, ‘wadjib’ wat betekent niet verplicht, maar toegestaan waarvoor men ook zegeningen kan krijgen. De discriminatie zit verankerd in de Pakistaanse Grondwet.
In Suriname hebben radicale groepen niet de ruimte gehad om hun narratief van haat te prediken.
Naast de orthodoxe radicale groep, zijn er de hervormden die in Pakistan bijvoorbeeld niet erkend worden als moslim. Daar is het voor deze groepen, die in Suriname erkend en gekend worden als moslims, verboden om zich voor te doen als moslims. Ze mogen geen baarden dragen, geen preken houden, niet uit de koran reciteren en in geen enkele mate de indruk wekken bij het publiek dat ze moslim zijn. Een strafbaar feit is het wanneer ze door hun handelingen, wat die handeling ook mag zijn, de toorn van de echte moslims zich op de hals zouden halen. Zo was er laatst op Facebook een vrouw te zien die zich ergens moest verschuilen, omdat ze een jurk aan had waarop in het Arabisch een woord was geschreven. Het had niets te maken met de Koran op zich. Zo zie je dan hoe radicaal het eraan toe gaat in bepaalde landen.
Moslims massaal kwaad maken is al bijvoorbeeld een strafbaar feit in een land als Pakistan. Delen van de moslimgemeenschap in Suriname en Nederland leven volgens de regels van de intolerante Pakistan, alleen zullen zij nooit de ruimte krijgen om de Pakistaanse praktijken hier uit te voeren. Het vasten is een plicht die wordt nageleefd door veel moslims, maar het legt niet veel zoden aan de dijk. Zo zijn veel moslimlanden de meest corrupte en oneerlijke in de wereld. Hoe radicaler de geestelijken, hoe corrupter de politici die achter ze aanlopen. Het vasten heeft mondiaal dus niet echt geholpen aan meer kuise moslims.
Het kan dus dat men het meer doet voor het plezier en de gezelligheid van de familie en vrienden een maand lang bij elkaar te hebben en gezamenlijk te eten en te drinken. Ook in Suriname is er geen totaal begrip in de groep waarom men moet vasten. De meest prominente moslim-politici die zich ook als profeten en pastors opstellen, zijn de meest onzedelijke en onbeschaafde mensen.
We zullen een maand lang activiteiten hebben in de moskeeën en moslims zullen vasten, of uit vrees dat hen iets kwaad zal gebeuren of gewoon omdat het verplicht is of om de ziel in bedwang te houden. In elk geval moet er meer bekend worden over het vasten en zou het handig zijn om te wijzen naar voorbeelden hoe vasten van de mens in Suriname een betere burger heeft gemaakt. Een ding willen we aan het einde wel stellen, als geestelijken het nut van het vasten niet kunnen overbrengen, zal de betekenis een raadsel blijven.
