April staat in de agenda van President Chan Santokhi gemarkeerd als de maand waarin hij naar China afreist om te onderhandelen over de herschikking van Suriname’s substantiële schuld aan het Aziatische land, die momenteel USD$ 537 miljoen bedraagt. Deze schuld, aangegaan onder de vorige regering van Desi Bouterse tussen 2010 en 2020, heeft tot nu toe geen zichtbare voordelen opgeleverd voor het land, ondanks de aanzienlijke inkomsten uit olie en goud tijdens die periode.
Critici betogen dat de afgesloten leningen onder Bouterse onnodig waren, gezien het feit dat Suriname destijds meer inkomsten vergaarde uit natuurlijke hulpbronnen dan het ontving aan ontwikkelingshulp van Nederland. Desondanks is er weinig bekend over de besteding van deze miljoenen, waardoor vele Surinamers zich afvragen waar hun geld naartoe is gegaan.
China, berucht om zijn ‘debt trap diplomacy’ — een strategie waarbij leningen worden aangeboden met voorwaarden die kunnen leiden tot economische afhankelijkheid — heeft snel de kans gegrepen om Suriname geld te lenen. Dit beleid, frequent toegepast in ontwikkelingslanden met onstabiele regeringen, heeft China een stevige voet aan de grond gegeven in verschillende regio’s, waaronder het Caribisch gebied.
Er is een verwachting dat China open zal staan voor het herschikken van de schuld, mede vanwege hun groeiende invloed in het Caribisch gebied en de strategische waarde van Suriname in de ‘achtertuin’ van de Verenigde Staten. Ondanks de uitsluiting van Chinese bedrijven uit de oliesector van Suriname, wat tot enige frictie heeft geleid, is China klaarblijkelijk bereid om hun relatie met Suriname te behouden en mogelijk zelfs uit te breiden middels verdere financiële steun.
President Santokhi’s reis naar China heeft als doel niet alleen het verzachten van de financiële last, maar ook het onderhouden van een precair evenwicht tussen het verkrijgen van essentiële financiering en het behouden van nationale soevereiniteit. In een tijd waarin Suriname’s economische toekomst in de balans hangt, kan de uitkomst van deze gesprekken bepalend zijn voor de koers van het land in de komende jaren.
