In Suriname is een opvallende paradox zichtbaar in de politieke arena. Aan de ene kant wordt er luid geklaagd over het gebrek aan integriteit en transparantie bij politici, terwijl aan de andere kant juist die politieke figuren die manipuleerbaar zijn, de voorkeur lijken te genieten. Dit fenomeen raakt aan een dieper, sociocultureel vraagstuk dat verworteld ligt in de historie en ontwikkeling van het land.
De voorkeur voor manipuleerbare politici onderstreept een bredere maatschappelijke context waarin de bevolking geleerd heeft afhankelijk te blijven van de grillen van politici. Een soortgelijk patroon werd ooit geïnstalleerd tijdens de koloniale periode, en lijkt met een Surinaams gezicht te zijn voortgezet.
Het is een tragische ironie dat de beloofde revoluties – verondersteld het juk van oppressie en exploitatie af te werpen – niet hebben geleid tot de aspiratie naar meer autonomie en voorspoed voor het volk. In plaats daarvan is een status quo gehandhaafd die de natie blijft achterhouden.
De observatie dat Suriname niet significante vooruitgang heeft geboekt en gevangen blijft in armoede, met een naar verluidt ‘bedelaarsmentaliteit’, wijst op de uitdagingen die het land ondervindt in het doorbreken van deze cycli. Politici, eens revolutionairen genoemd, die de macht grijpen, blijken niet immuun voor de verleidingen van welvaart en status die voorheen voor hen onbereikbaar leken. Deze transformatie van vermeende revolutionairen in kapitalisten weerspiegelt de complexiteit van menselijke natuur en macht.
De vraag die hieruit voortvloeit, is hoe een maatschappij die is grootgebracht met de lessen van afhankelijkheid en manipulatie, de stap kan maken naar een systeem waarbij integriteit en transparantie niet alleen worden vereist van de politieke leiders maar ook worden geëist door de bevolking zelf. Het is een verandering die niet alleen een verschuiving in politiek leiderschap noodzaakt, maar ook een herijking van maatschappelijke waarden waarbij zelfstandigheid, kritisch denkvermogen en gemeenschappelijke verantwoordelijkheid vooropstaan.
Suriname staat op een keerpunt. De toekomst van het land hangt af van de bereidheid om de moeilijke, maar noodzakelijke stappen te zetten richting ware democratische vernieuwing en sociaal-economische ontwikkeling. Dit vereist een breuk met de traditionele patronen van afhankelijkheid en de moed om een nieuw verhaal te schrijven waarin alle Surinamers, ongeacht hun achtergrond, de hoofdpersonen zijn in hun eigen succesverhaal.
